ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
26.5.2018 | 14:55

Γνωμη

Γεια !! Λοιπον , θελω να μοιραστω μαζι σας κατι και να μου πειτε γνωμες. Το συζητουσα τις προαλλες με μια φιλη και επειδη μπερδευτηκα λεω να παρω κ την αποψη σας, ειστε πολλοι και διαφορετικοι οποτε θα ηταν χρησιμο..! Παλια με ειχε κανει add στο fb ενα παιδι που είναι 6 χρονια μεγαλυτερο μου και πηγαινουμε στην ιδια σχολη. Αυτος κατι σαν αιωνιος φοιτητης ας πουμε. Αλλα εντάξει δεν τον κρινω γιατι και εμενα με βλεπω να αργω (εχω περασει/νικησει καταθλιψη η οποία με πηγε πίσω, δεν εχω υποστηρικτικο περιβαλλον, και εχοντας συνηθισει να διαβαζω σαν σκυλί ολα τα σχολικα χρονια ειχα ανάγκη να παρω μερικα gap years στα οποια εξελιχθηκα και ασχοληθηκα με θεματα εσωτερικα και τα του εαυτου μου) Απλως αυτος δεν είχε σχεδόν καθολου φιλους στο fb , με το ζορι να ειχε δεκα likes στις φωτογραφίες, ανεβαζε μονο μελαγχολικα στιχακια και ολη η ενέργεια του ηταν μιζερη, καταθλιπτικη, στεναχωρη και καθε φορα που μου μιλουσε ενιωθα πολυ ασχημα (δεν θεωρω κακο να εχεις λιγους φιλους στο φβ ουτως η αλλως στη ζωη ειναι δυσκολο να βρεις εστω 1 καλο φιλο, απλα το λεω για να δείτε ποση μελαγχολια εκρυβε) και που λετε ηθελε να μου μιλαει καθε μερα. Εγω επειδη καταλαβαινα οτι δεν εχει κανεναν, ή οτι νιωθει καταθλιψη ή οτι εχει σοβαρα ψυχικα τραυματα και ειναι υπερβολικα ευαισθητος, οταν μου μιλαγε του απανταγα.. Στην αρχη νόμιζα οτι ηταν πεφτουλας και ημουν ψυχρή αλλα οταν άρχισα να καταλαβαινω ολο αυτο το της ευαισθησιας αρχισα να μιλαω περισσοτερο. Δεν ξερω αν ηταν λυπηση ή αν ηταν οτι εβλεπα σε αυτην την μιζεροκαταθλιψη/ευαισθησια ενα κομματι του εαυτου μου (γιατι κ εγω εχω μεσα μου τραυματα κ ευαισθησια επισης) και προσπαθουσα να του δινω συμβουλές και να του μεταδωσω καποια γνωση απο ολο το εσωτερικο ψαξιμο που εγω η ίδια ειχα κανει. Βασικα πράγματα πχ. -οτι πρεπει πρωτα να αγαπήσεις εσένα, οτι πρεπει να νιώσεις ολοκληρος απο τη δικη σου ζωη και να στηριζεσαι στον εαυτο σου, οχι να στηριχθεις σε καποιον αλλον και να στηριζεις σε αυτον ολη σου τη χαρα ή τη λυπη γιατι αυτο δεν ειναι υγιες - οτι εμένα με βοηθησε το γεγονος οτι οργανωσα τη διατροφη μου καλυτερα και ξεκινησα γυμναστικη ,μπορει να μην ειδα διαφορα γιατι δεν εχω κιλα παραπάνω αλλα τουλαχιστον ενιωθα καλυτερα Ε αυτος ειχε στηριξει την ψυχικη του διαθεση σε εμένα. Και αυτο μου δημιουργουσε εμενα απογοητευση και βαρος. Απογοητευση γιατι τελικα μιλαγα με εναν άνθρωπο που δεν ηξερε να ειναι ανεξαρτητος και βαρος γιατι φαντασου να ειναι καποιος τοσο αδυναμος που κρεμεται απο το κινητο και απο το ποτε θα του απαντήσεις εσυ. Οποτε μια μερα δεν απαντησα γιατι ειχα απηυδησει...Και στα καλα καθουμενα με προσβαλε, ελεγε δεν τις θελω τις συμβουλες σου, ποια νομιζεις οτι είσαι , ξιπασμενη, το ενα το αλλο, οτι σου αξιζει να μεινεις μονη σου γιατι με αγνοεις και δεν απαντας στα μηνυματα μου. Και κατι τέτοια. Λες και ειχα εγω υποχρεωση να τον περιθαλπω ψυχιατρικα... Ναι οκ ειπα καποια πράγματα σαν συμβουλες αλλα δεν του έδωσα και το δικαιωμα να μου μιλησει ετσι. Απλα κατεληξα στο οτι δεν στεκει και ειναι ψυχικα διαταραγμενος. Ειναι πολυ ασχημο να βοηθας καποιον γιατι τον λυπασαι και επειδη η συμβουλη που του λες τον φερνει σε δυσκολη θεση να σου λεει σου αξίζει να μείνεις μονη σου. Οχι δεν μου αξίζει να μεινω μονη μου, ουτε εχει δικαιωμα εμενα να με κρινει αυτος γιατι πολυ απλα δεν ξερει την ζωη μου και αν εχω μεινει μονη μου και πώς εχω νιώσει. Γιατι εχω μεινει και οχι δεν το αξιζα. Και τον εκανα μπλοκ. Μετα απο καιρο εσβησα τελειως το fb και καποιοι γνωστοι μου μου είπαν οτι ειχε γραψει καποιος μια αναζητηση για εμενα. Το ονομα μου και την περιοχη που μενω και οτι θελει να με αγκαλιάσει και οτι να χαμογελαω και οτι δεν ξερει γιατι τον αντιπαθω. Ειναι δυνατον να μην ξερει γιατι τον αντιπαθω απο τη στιγμη που με σκυλοβρισε ενω ηξερε οτι ηθελα απλα να βοηθησω; Που με προσεβαλε επειδη του μιλουσα χαριστικα γιατι τον λυπομουνα; Δεν μπορω να καταλαβω!!! Αυτο που δε θελω με τιποτα ειναι να τον δω καμια μερα στη σχολη! Δεν μου εχει φερθει ετσι ποτε κανενας ανθρωπος που βοηθησα. Για αυτους που δε σε συμπαθουν το καταλαβαίνω. Αλλα οταν καποιος τη μια σε συμπαθει και την αλλη σε καταριεται γιατι δεν τον νταντεψες οπως γουσταρε ε δεν το καταλαβαίνω....
2
 
 
 
 
σχόλια
Ειναι πολυ στεναχωρο να υπαρχουν άνθρωποι που εξαρτωνται παθολογικα απο εναν αγνωστο και να περιμένουν να τους λυσει ολα τα ψυχολογικα. Δεν εχω πολλα να πω απλως στεναχωριεμαι για αυτο το παιδι, ποιος ξερει ποσο κενη ειναι η ζωη του και πώς νιωθει. Εσυ δεν φταις εννοείται, καλυτερα να απομακρυνεσαι απο τετοια ατομα γιατι δεν ειναι ψυχικως υγιη.
Scroll to top icon