ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 36 χρονών και είμαι γυναίκα. Όταν καμιά φορά δω (τυχαία και ευτυχώς καθόλου συχνά) παλιούς γνωστούς ή συμμαθητές, νιώθω μεγάλη ντροπή και δεν θέλω να με δουν, με καταλαμβάνει ένα περίεργο άγχος. Αυτή η αγωνία η μεγάλη με κυρίευε και όταν ήμουν παιδί. Στο δημοτικό συγκεκριμένα, όταν η μητέρα μου με πήγαινε σε πάρτι συμμαθητών μου, πρίν φτάσουμε στην πόρτα έκλαιγα και ήθελα να φύγω και η μητέρα μου αναγκαζόταν να με πάρει πίσω. Πάντως αν με έβλεπαν αυτοί και με πλησίαζαν θα τους μίλαγα, αλλιώς είμαι ικανή να κρυφτώ και πίσω από καμιά κολόνα. Αυτή την κατάσταση την νιώθω μόνο αν δω παλιούς γνωστούς, με τους φίλους μου είμαι πολύ οικεία και χαρούμενη.Το περίεργο είναι ότι νιώθω κάπως έτσι και τώρα μερικές φορές, οι άλλοι μπορεί να νομίζουν ότι είμαι σνομπ, αλλά μόνο αυτό δεν ισχύει. Είναι πολύ περίεργο, αυτή η ντροπή πια!:-( ουφ.