ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δίνω πανελληνιες φέτος. Πέρυσι τον Μάρτιο η θεία μου παράτησε τα παιδιά της μαζί με τον άνδρα της και έφυγε με γκόμενο. Όλα ήταν πολύ δύσκολα και για εμένα,γιατί τότε που άρχισα να μπαίνω στο δρόμο των πανελληνίων όλα άλλαξαν. Εγκαταστάθηκαν κάτω από το σπίτι μου ,που μένει η γιαγιά μου με τον παππού μου. Πλέον είμαστε σε ένα σπίτι 9 άτομα. Και τα 3 είναι παιδιά. Νομίζω όσοι έχετε μείνει με παιδιά ηλικίας 7,8 και 11 ετών καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι. Οι φασαρίες και οι εντάσεις πάνε και έρχονται. Δεν μπορώ να συγκεντρωθω στο διάβασμα με φασαρίες. Πέρυσι,τέτοια εποχή ενώ ήρθε η φιλόλογος μου για μάθημα,έβαλα τα κλάματα από την πίεση. Πήγαινα και δεν τα ήξερα όλα καλά και μου φώναζε. Της τα είπα όλα(εκτός από το ότι ο θείος μου έμπλεξε στα ναρκωτικά) και μου λέει ότι είμαι πολύ δυνατή σαν χαρακτήρας και αν ήξερε δεν θα με πίεζε τόσο. Όμως δεν είμαι. Δεν νιώθω πλέον δυνατή. Η μάνα των παιδιών δεν παίρνει ούτε ένα τηλέφωνο τα παιδιά της.Ειναι εξαφανισμένη από τότε. Είναι πολύ πληγωμένα κι εγώ στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο από το να τους μιλάω και να τους ενθαρρύνω όσο μπορώ. Από την άλλη,έχω διάβασμα. Είναι παιδιά και από την μία τσακώνονται και γίνεται χαμός και από την άλλη που τα βρίσκουν τρέχουν πάνω κάτω και δεν κάνουν ησυχία. Ο θείος μου έμπλεξε στα ναρκωτικά. Μια μπλέκει,μια σταματάει και ξανά. Η κατάσταση έχει ξεφύγει. Παίρνει χάπια της γιαγιάς μου και γενικά ότι βρει,βρίζει ολη μέρα την γιαγιά μου (την μαμά του) , λέει ψεματα και παίρνει το μηχανάκι και εξαφανίζεται. Δεν είναι σε θέση να προσέχει τα παιδιά του.Η γιαγιά μου δεν είναι καλά, έχει πρόβλημα σοβαρο στην καρδιά από την στεναχωρια. Και είναι σπίτι μαζεύει τα εγγόνια της ,όταν όμως είναι στην δουλεια,τα παιδιά είναι ανεξέλεγκτα γιατί ο πατέρας τους δεν τα μαζεύει.Πριν 20 μέρες χώρισα με το αγόρι μου που ήμασταν μαζί σχεδόν 2 χρόνια. Λέει θέλει να χωρίσουμε για να είναι πιο αφοσιωμένος στις πανελλήνιες. Στεναχωρηθηκα αλλά δεν άφησα να με επηρεάσει και αυτό. Απλά έχασα το κουράγιο που μου έδινε για να συνεχίσω. Και παρόλα αυτά εγώ μένω στον στόχο μου,στις πανελλήνιες. Ελπίζω να γίνει κάτι να περάσω εκεί που θέλω. Ειμαι πολύ πιεσμένη πια,δεν έχω κουράγιο. Κουράστηκα.