ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μαμά μου ήταν διαφορετική από τις άλλες μαμάδες. Δε μου θύμιζε ποτέ να πάρω τη ζακέτα μου, δε μου μαγείρεψε ποτέ το αγαπημένο μου φαγητό, δεν ήξερε καν ποιο είναι.Δε με ρώτησε ποτέ αν πεινάω, αν πονάω πως νιώθω. Μου έδωσε ελάχιστες φορές χαρτζηλίκι και αυτό με τα χίλια ζόρια. Δε με στήριξε ποτέ πουθενά. Δε μου πήρε ποτέ δώρο στα γενέθλιά μου. Ποτέ δε μου έτοίμασε κολατσιό για το σχολείο....Ήταν αδιάφορη, θυμωμένη, σκληρή.Εγώ με μεγάλωσα , ένα παιδί μόνο , αβοήθητο ....Εγώ να μου δίνω κουράγιο, εγώ να με στηρίζω , εγώ να με φροντίζω. Δε τα κατάφερνα πάντα , δεν ήξερα άλλωστε πως να το κάνω. Πέρασα δύσκολα (κατάθλιψη) για να ξεπεράσω ,να προσπεράσω.Σκοπός μου ήταν να μη την μοιάσω, να μη γίνω σαν κι αυτή- Μίζερη, φοβισμένη, δειλή, απαισιόδοξη, γκρινιάρα...Κάθε φορά που τα καταφέρνω και φεύγω μροστά νιώθω υπερήφανη για εμένα. Χαμογελώ και λέω δεν σου έμοιασα καθόλου.Το ξέρω πως κι εσύ αυτό θες να μη σου μοιάσω , να σπάσω αυτό το φαύλο κύκλο.....Και πολλές φορές το κατορθώνω