ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι εξηγούμαι: πράγματι ο τύπος ερωτεύτηκε και μάλιστα πολύ. Στην αρχή της ιστορίας που προσεγγίζει την αγαπημένη του είμαι κι εγώ μαζί του. Ακόμη και την εμμονή που παθαίνει με την κοπελιά, εγώ να την σεβαστώ και να την αποδεχτώ. Κατανοώ και τον πόνο του. Αλήθεια λέω. Όμως, κανείς δεν λέει ότι πέρα από τον εαυτό του βλάπτει και μια άλλη γυναίκα. Οι πιο πολλές που είναι πληγωμένες πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν τον ρόλο της άλλης της γυναίκας που προσφέρει φροντίδα κι ενδιαφέρον κι αυτός την βλέπει σαν αναγκαίο κακό μιας και δεν έχει αυτή που πραγματικά ποθεί. Κανείς δεν βλέπει το κάθαρμα, τον εγωιστή που κάνει σα να μην υπάρχει η άλλη όταν η Μία και μοναδική εξαφανίζεται. Την χρησιμοποιεί κύριες και κύριοι. Αλλά του αναγνωρίζω ότι αυτός είχε κάπγς πει ότι είναι αλλού, ότι θέλει την άλλη αν και δεν ήξερε αν θα γυρίσει. Γιατί δεν έμενε ολομόναχος να θρηνεί; Οι Νόα που υπάρχουν στην ζωή μας είναι αυτοί που μας χρησιμοποιούν. Δεν είναι οι ρομαντικοί που μας στηρίζουν μέχρι το τέλος. Μας παίρνει καιρό να συμπάσχουμε με τους δευτεραγωνιστές για να καταλάβουμε ότι οι πρωταγωνιστές τελικά δεν ήταν και τόσο σπουδαίοι.Για μένα δεν έχει μεγαλείο ένα άτομο που φέρθηκε έτσι σε μια γυναίκα που του έδειχνε αγάπη. Τι ασχολιόταν μαζί της; Μια χαρά την ξέγραψε όταν τα βρήκε με την πρώην, ενώ μέχρι τότε δεν την απαρνιόταν. Φταίει κι αυτή θα μου πείτε. Ναι φταίει, απλά κι ο Νόα, σιγά τον σπουδαίο που όλες θέλουν έναν τέτοιον. Εγώ λοιπόν δεν θέλω έναν τέτοιον. Θέλω να είναι ευαίσθητος παντού και πάντα, αλλιώς δεν είναι αληθινός. Για να μην πω και για τους άλλους στο αγάπαμε αν τολμάς, πόσο κόσμο κατέστρεψαν με το παιχνίδι που κατήντησε νοσηρό επειδή δεν είχαν τα κότσια να παραδεχτούν πως αγαπιούνται. Εγωιστές μέχρι το μεδούλι. Τους ανθρώπους που χρησιμοποίησαν και παράτησαν στα καλά καθούμενα να ρωτήσουν πόσο ρομαντική είναι η αγάπη τους. Αυτοί οι άνθρωποι γέμισαν πληγές που δεν χρωστούσαν σε κανέναν, για έναν μονόπλευρο έρωτα. Και το χειρότερο; Οι εγωιστές που δε νοιάστηκαν στιγμή για τους άλλους είναι αυτοί που ζήσαν καλύτερα. Και μετά σου λένε ότι οι ρομαντικές κομεντί ψεύδονται. Αμ δε, απλά νομίζουμε ότι οι πρωταγωνιστές είναι οι καλοί της υπόθεσης και δεν σκεφτόμαστε ότι εμείς στην πραγματική ζωή είμαστε αυτοί που παρατάνε, που αδειάζουν όλα τα σκτψυχολογικά τους για να το παίξουν κύριοι και ανώτεροι. Αν ένας έρωτας στη μεγάλη και στη μικρή οθόνη μ' έχει συγκινήσει είναι του Μάρσαλ και της Λίλυ: δεν έπαιξαν ποτέ με κανέναν και ήταν αχώριστοι. Αυτά είχα να πω και τώρα τρέχω να ετοιμαστώ αϋπνη με σταπατσαρισμένα αισθήματα.