Ως ομοιοπαθής - πέρασα ζόρια κι εγώ με καλο τέλος - να μην ξεχάσεις ποτέ 2 πράγματα.Το χαμόγελο που έσκασες όταν άκουσες τα χαρμόσυνα νέαΤην δύναμη που πήρες μέσα απο την προσευχή σου, την πίστη σου και τους ανθρώπους που σε στήριξαν. Μας έρχονται όσα μπορούμε να αντέξουμε. Και όταν βγαίνουμε νικητές από τέτοιες μάχες με την υγεία μας, όλα τα άλλα μοιάζουν τόσο χαζά. Άστο πίσω, συνέχισε τη ζωή σου που είμαι σίγουρη ότι είχες βάλει στον πάγο μέχρι σήμερα και τώρα ξέρεις πως κάθε μέρα που ξημερώνει και έχεις την υγεία σου, ότι είναι δώρο Θεού.
25.6.2018 | 12:05
Ανακουφιση...
...Αυτο το αισθημα του οταν παιρνεις τις εξετασεις στα χερια σου και βλεπεις οτι εισαι ΚΑΛΑ, μετα απο πολυ προσευχη, αγωνια και αβεβαιοτητα για τα οσα μπορει να ερθουν, ειναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ.Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ.Και σημερα μου ξαναχαριζεται απλοχερα.Δοξα τω Θεω ειμαι καλα. Και το χειροτερο σεναριο εφυγε απο το φοντο.
1
