ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θέλω να «θίξω » το γεγονός ότι έχουμε χάσει, η βασικά έχουμε ξεχάσει τις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ μας αλλά Ζώντας όλοι πλέον σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία μας έχει αγκαλιάσει κατά το ήμισυ ή σχεδόν εξ ολοκλήρου καλύπτοντας το 90% των καθημερινών μας αναγκών, θα ήθελα όλοι λίγο να αναρωτηθούμε, τι συνέπειες πρέπει να καταλογίσουμε σε αυτή την έξαρσή της... εν παση περίπτωση !‘.. θέλω να πω και χωρίς να προσβάλω την νοημοσύνη η την προσωπική γνώμη και έκφραση του καθενός για ένα πρόσφατο γεγονός που θεωρώ μας σόκαρε όλους (αν όχι θα έπρεπε) για τον μαθητή που έχασε την ζωή του και για όλα τα παιδιά που φτάνουν σε αυτό το σημείο για την λύτρωση τους (μην κράξετε Γ αυτό) Δυστηχως είναι η πικρή αλήθεια Έχω περάσει άσχημα παιδικά χρόνια με πολύ Μπούλινγκ και άσχημες συμπεριφορές όπως και κάθε παιδί το οποίο είναι διαφορετικό σε αυτές τις ηλικίες αλλά και ο καθένας κουβαλα τον δικό του Σταυρό . Αυτό που θέλω να πω είναι ότι με το κάθε φορά που γίνεται κάτι σοκαριστικό κάτι τόσο τρομακτικό θα έλεγα , η λύση δεν είναι να ποστάρουμε στα social media μια φωτογραφία η να γράψουμε δυο λόγια εις την μνήμη του η γενικά να αναφερθούμε σε κάτι χωρίς να έχουμε την συνείδηση των πραγμάτων. Και όταν λέω συνείδηση εννοω ότι δεν έχουμε συνείδηση για πολλά πράγματα μικρά η μεγάλα στην καθημερινότητα μας , κοινωνικά η μη όποτε το να εκφέρουμε Απόψεις γενικές Α έτσι επειδή έχουμε συνηθίσει να κάνουμε στα social τη θεωρώ χαμένη προσπάθεια και σπατάλη! Αν θελουμε να είμαστε άνθρωποι με συνείδηση πραγματική δεν θεωρώ πως είναι λύση αυτή ! Και ρωτώ ΓΙΑΤΙ ; Γιατί κάθε Φορά πρέπει να γίνεται κάτι αντίστοιχο για να ευαισθητοποιηθεί η γαμω κοινωνία μας οι γονείς το σχολείο και και και.. ΓΙΑΤΙ;;; Γιατί να μην υπάρχει λίγη κατανόηση λίγη συμπόνια λίγη ανθρωπιά λίγη αγάπη «πραγματική» όχι εικονική! Γιατί πρέπει να τρώμε τη σφαλιάρα κάθε φορά για να καταλάβουμε ότι πάμε κατά διαόλου ! Μιλάμε για το θεσμό της οικογένειας ! Τι είναι η οικογένεια ας μου πει κάποιος , μόνο οι δεσμοί αίματος μας ενώνει και τίποτε άλλο..; Κάνετε παιδιά αλλά ξεχνάτε ότι ο ρόλος σας δεν σταματα! Εκεί αρχίζει και εκεί είναι το δύσκολο κομματι του έργου !! Μην το ξεχνάτε αυτό. Τα παιδιά ζωγραφίζουν τον δικό τους καμβά με τα δικά σας χέρια , έπειτα δημιουργούν μόνα τους.. Τι έχουμε απογίνει και τι θα απογίνουμε .. νιώθω απογοητευμένος ώρες ώρες . Απογοητευμένος γιατί είμαι ένα κομματι ενός συνόλου μιας κοινωνίας που βυθίζεται . Νιώθω απογοήτευση γιατί είμαι 26 χρόνων και φοβάμαι το αύριο; Φοβάμαι . Μέσα σε όλο αυτό βέβαια προσπαθώ να είμαι και αισιόδοξος γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που ξεχωρίζουν μέσα σε αυτό το σύνολο . Όλοι μας καλλιεργούμε το δικό μας μικρόκοσμο για να φτιάξουμε ένα καλύτερο. Αν το κάνουμε πράξη όμως ! Μην σπαταλήσουμε το δώρο που μας δωθηκε η Ζωή μας . Είναι λίγη και λήγει . Ας την αξιοποιήσουμε για το καλύτερο !