Ωδη στη ρηχοτητα της ανυπαρξιας,ένα πηγάδι που όλο κ ποιο πολλοί πέφτουν μέσα του.Και τι παράδοξο...Όσο ποιο πολλοί, τόσο ποιο μεγάλη η σιωπή που απλώνεται..
6.8.2018 | 21:08
..
Ο κόσμος γύρω της γυρνά μα δεν τον βλέπει και φρικάρει και οτι φτιάχνει καταατρέφει.Από μέσα της ουρλιάζει μα η φωνή δεν βγαίνει και την τρελαίνει που το σκοτάδι απλώνεται και δεν φεύγει.Θυμάται οτι το παίζει κυνική σε όσους δεν ξέρει και γελάει οι άμυνες τεράστιες σε όποιον ξέρει να αγαπάει.Ψάχνει να βρει τι φταίει μα το κεφάλι της μπο*ρδέλο από ανασφάλειες,σχέσεις άδειες με γυναίκες και άνδρες.Από συγγενείς που την αδίκησαν,από γονείς που δεν την κατάλαβαν, απ'όσα δεν της αναγνώρισαν καν.Από το φόβο της εκδήλωσης στον φόβο της ταπείνωσης απ'όσα την πολεμάν.
3
