ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θα ήθελα να καταλογίζομαι στους απαιτητικούς ανθρώπους, ιδιώς όσον αφορά τις σχέσεις, γιατί όσο πιο απαιτητικός είσαι τόσο πιο δύσκολα νιώθεις να σε αγαπάνε. Δεν ξέρω λοιπόν αν ειμαι απαιτητική ή αν απλά έχω άθελα μου την ψυχολογία του θύματος, που αντι να αμφισβητεί τις καταστάσεις αμφισβητεί την κρίση του και εθελοτυφλεί. Δεν ξέρω καν γιατι γραφω εδώ όταν έχω τόσα αλλα ζητήματα να εκκρεμούν, ίσως θέλω μια αντικειμενικη οπτική, ναι αυτο ειναι... Αλλα και πάλι, ας μην γελιομαστε...Ως πνευμα αμφισβήτησης τρομαρα μου και ίσως βολεμενη , δεν ξερω το κατα ποσο θα ωφεληθώ . Το θέμα μου μαντεψτε ,μαντεψτε είναι γκομενικό. Ας δώσω λοιπον κάποιες πληροφορίες. Είμαι σε σχέση με ενα παιδί στην ηλικία μου εδω και δύο χρονια απο αποσταση και καταγομαστε απο την ιδια πόλη. Τον πρώτο χρόνο της σχέσης μας , ενω έλεγε ποσο τελεια ειμαι και ποσο με θέλει κοινως με εγραφε...Εβαζε , φιλους, συγγενεις, χομπι, γυμναστικη, μελετη τα παντα πάνω απο εμενα και δεν μου εδινε και πολύ από τον χρόνο του. Αυτα να σημειωσω όσο ειμασταν στην ίδια πολη, οσο ελειπε μιλαγαμε συνεχεια με βιντεοκληση και στελναμε συνεχεια μηνυματα. Τελοσπάντων ήμουν τυφλα ερωτευμένη και έλεγα στον εαυτό μου οτι υπερβάλλω... Σε κάποια φαση, δεν μπορεσα αλλο και αρχισα να τσακωνομαι μαζι του για αυτο. Υποσχεθηκε ότι θα αλλαξει και το εκανε, πλέον είμαστε καθε μέρα μαζι , θέλει να πάμε διακοπές , με καλει στην παρεα του οταν ειναι και αλλα κοριτσια και τα γνωστα. Αντικειμενικα δηλαδη δεν υπαρχει προβλημα καπου. Αλλα και πάλι νιώθω κενό... Ενθουσιαζεται με την μηχανη που θα παρει, με την βολτα που θα παει με τους φιλους του αλλα οχι τοσο για μενα. Παμε για μπανιο κανει την πιο πολυ ωρα ψαροντουφεκο, μετα καθομαστε μιση ωριτσα μαζι και υστερα θελει να φυγουμε ,την μια για να παει για τρεξιμο, την άλλη γιατι εχει κανονισει, την αλλη γιατι η μαμα του του εχει κανει φαγητο...Επίσης αποφευγει να καθομαστε μαζι σε μαγαζια, οχι γιατι θελει να με κρυβει εφοσον ολοι ξερουνε οτι ειμαστε μαζι, ουτε ακριβως λογω του οικονομικου αφου τα δικα μου οικονομικα ειναι πολυ χειροτερα. Δεν εχω ακριβα γουστα καθε αλλο, αλλα για καφε ας πουμε μονο με τους φιλους μου βγαινω. Πιο πολυ υπολογιζω οτι θα ειναι εκεινοι εκει αν χρειαστω παρεα παρα αυτος. Ειχαμε παει 5 μερες στο μερος που σπουδαζει και επειδη βαριοταν συνεχεια να βγει, κατεληξα να εχω παει για μπανιο μονη μου και να παιζω βολλευ με κατι τουριστες. Εφοσον μπαινει η αποσταση στην μεση, το καλοκαιρι ειναι η μονη εποχη που μπορουμε να ειμαστε μαζι και να περασουμε φανταστικα, αλλα παντα κατι γινεται και μειωνει τον χρονο μας μαζι. Για παραδειγμα ενω ειχε τελειωσει η εξετεστικη του, δεν κατεβαινε κατω 7 μερες νωριτερα γιατι ηθελε να κατεβει παρεα με εναν φιλο του. Η ενω το καλοκαιρι τελειωνει, αποφασισε να παει πάλι πεντε μερες διακοπες με τους φιλους του και να περασει τελεια, καθε μερα εξω και τα γνωστα ενω μαζι μου δεν τα εκανε αυτα με προφαση οτι δεν ειχαμε μεταφορικο ενω τωρα εχουν. Με κανει λοιπον να νιωθω κατι σαν σκυλο που τον βγαζεις για πιπι του. Λεει οτι κανει τα παντα απο οσα του εχω πει, αλλα κατι λειπει... Αμα κρινω από την οικογενεια του, ειναι λογικοι οι τροποι του. Ο μπαμπας του, τον οποιο θεωρει προτυπο οικογενειαρχη, εβγαινε καθε βραδυ με τους φιλους του και αφηνε την μαμα του πισω, πηγαινε καλοκαιρι διακοπες με την μηχανη και παλι την αφηνε πισω, κοιμουνται χωριστα και μιλανε πολυ λιγο. Δεν με νοιαζουν τα οικογενειακα του, με νοιαζει που ολα αυτα εν μερη τα μιμείται. Ξερω οτι με αγαπαει και οτι απλα ετσι λειτουργει, δεν εχω ιχνος κακιας μεσα μου για αυτον.... Τελοσπαντων, με λεει υπερβολικη και οτι φτιαχνω προβληματα εκει που δεν υπαρχουν, ειναι τρυφερος μαζι μου, συζητησιμος, πραος αλλα καπου μπαζει το όλο θεμα. Μου λεει πες μου τι θες και θα το κανω. Εγω θελω να νιωθω οτι με θελουν, αν πρεπει να δινω οδηγιες χανεται η μαγεια. Μου φερνει παραδειγματα σχεσεων που κερατωνονται η που ειναι κρυφα ερωτευεμενοι με άλλους η που βρισκονται μια φορα την εβδομαδα, η που τσακωνονται συνεχεια προσπαθωντας να μου πει ποσο καλη ειναι η σχεση μας. Νιωθω που και που, τρελη που θελω καποιον που να με βαζει σε πρωτη μοίρα. Μερικες φορες νομιζω οτι αυτος τα κανει όλα σωστα και οτι εγω ειμαι ανασφαλης και υπερβολικη και οτι δεν μπορω να αποδεχτω οτι εχει ζωη εξω απο μενα. Ας μου πει λοιπον καποιος γιατι βαρεθηκα, ειμαι υπερβολικη η οχι; Θελω να κανω την σωστη αποφαση... Πρεπει να αλλαξω αγορι, η να αλλαξω τροπο σκεψης; Τι απο τα δυο ειναι λαθος; Καθε γνωμη δεκτη.