ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν ένα άτομο βλέπει, παντού κέρατο, ψέμα, γράψιμο, χειριστικες συμπεριφορές , ζήλειες και τα συναφή, είναι λογικό να απογοητευεται. Και όταν κάνεις απογοητεύεται , μένει σε μια σχέση που δεν τον κάλυπτει, δεν τολμά να διεκδικήσει και να ανοιχτεί, αρκειται σε φάσεις και ελεύθερες σχέσεις και η ουσία χάνεται. Γιατί όμως να δεχτω ότι όλοι είναι έτσι και να αρκεστω σε μια σχέση που δεν με βρίζουν, δεν με απατανε και δεν με γράφουν πολύ αλλά λίγο μόνο, λες και αυτό είναι το ζητούμενο...? Όλος ο περίγυρος μου είναι απογοητευμένος και είμαστε πολύ νέοι για αυτό. Μερικοι με θεωρουν τυχερή που έχω τα "βασικά". Δεν θέλω η σχέση μου να είναι τα βασικά. Το αγόρι μου λέει, όταν πας στον επόμενο και θα σου δίνει τα μισά από ότι δίνω εγώ, θα δεις ότι υπερεβαλλες. Λες και ο έρωτας είναι παζάρι να ψάξουμε να βρούμε την καλή προσφορά. Θέλω να νιώθω ότι ανήκω σε κάποιον, να τον θαυμάζω, να τον εμπιστεύομαι, να συζητάμε όμορφα και να χτίσει ο καθένας την καθημερινότητα του με τέτοιο τρόπο που ο άλλος να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της. Αυτά θέλω και όχι ημίμετρα και χλιαρες καταστάσεις το " έλα μωρέ καλά τα πάμε " δεν μου φτάνει. Πώς να συμβιβαστώ όταν κάθε βράδυ που πέφτω για ύπνο το μέσα μου φωνάζει θελω κατι περισσότερο , περισσότερο, περισσότερο! Δεν έχω διάθεση να το παίξω σκληρή, όταν νιώθω γατάκι, ούτε χαλαρή όταν δεν είμαι. Αυτό που έχω διάθεση να κάνω είναι να προσεγγίζω , να βγαίνω και να γνωρίζω αγόρια ασταμάτητα μέχρι να βρω κάποιον που να σκέφτεται όπως εγώ. Είμαι λάθος ? Ζητάω τοσα πολλά πια? Οι γονείς μου βγαίνουν ραντεβού δύο φορές την εβδομάδα και βλέπουν ταινίες αγκαλια, οι θείοι μου παίρνουν καφέ στο χέρι και περπατάνε μαζί στην παραλία , έχω αγόρια φίλους που θέλουν τόσο πολύ να βρουν μια κοπέλα να μοιραστούν τα πάντα και ας είναι 20.Υπάρχουν ωραία πράγματα γύρω μας λοιπόν και πρώτα από όλα ωραίοι άνθρωποι. Το θέμα είναι να γνωριστούν μεταξύ τους και για να γίνει αυτό πρέπει να γίνουμε όλοι πιο τολμηροί.