ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η χρονιά μπήκε δυνατά. Το Φλεβάρη πέθανε ο πατέρας μου. Τέσσερις μήνες μετά η μητέρα μου πήγε να τον συναντήσει. Τρόπος του λέγειν δηλαδή, εδώ δεν κατάφεραν να συναντηθούν στα 50 χρόνια συμβίωσής τους. Κι εκεί που έλεγα "η ζωή (κρα-κρα) μου γελά (κρα-κρα)", έρχεται κι ένας χωρισμός μετά από 20 χρόνια γάμου. "Τέλεια!", σκέφτηκα. Γλύτωσα 30 χρόνια "φαγούρας". Οι γονείς θα είναι υπερήφανοι για το γιό τους εκεί που βρίσκονται (μεταξύ μας, χέστηκαν για μένα προ και μετά θάνατον). Αποφάσισα να δω την όλη κατάσταση από τη θετική της πλευρά (αφού την ανακαλύψω πρώτα). Τουτέστιν είμαι ελεύθερος από όλους και όλα (πλην του εαυτού μου, βεβαίως βεβαίως) να απολαύσω τη ζωή όπως τη θέλω (αφού ψάξω να δω τι σκατά θέλω). Αποφάσισα επίσης πως θα είμαι θετικά ανοιχτός σε ότι μου φέρει η ζωή (ότι κι αν σημαίνει αυτό). Εξ άλλου η χρονιά έχει ακόμα 4,5 μήνες μέχρι να ξεκουμπιστεί... Τέλος, αποφάσισα να σταματήσω να γράφω με παρενθέσεις (ναι, καλά...)