12.8.2018 | 21:44
Δεν μπορώ να καταλάβω μερικά ατομάκια.
Είναι κάποια άτομα που καταστρέφουν ό,τι όμορφο μπορεί να έχετε και μαζί μ' αυτό κι εσένα και στο τέλος πετάνε τα τσιτάτα περί αγάπης, δύο-τρία κροκοδείλια δάκρυα κι όταν συνειδητοποιούν ότι δεν είσαι διαθέσιμος πλέον να κάνεις το πειραματόζωο για χάρη τους άλλο πετάνε κι ένα «να προσέχεις». Τι να προσέξω δηλαδή, τώρα που κάηκα μαζί μου επί χρόνια να προσέξω τι; Από εδώ και πέρα όχι μόνο θα προσέχω, χάρης εκείνον θα φοβάμαι, θα απελπίζομαι, θα είμαι καχύποπτη κι απόμακρη. Χάρης εκείνον θα έχω τόσα θέματα να λύσω που δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα έχω. Χάρης εμένα μάλλον που τον πήρα σοβαρά και αψήφισα την ίδια μου την αυταξία τώρα θα πρέπει να δουλέψω ξανά και ξανά για να μπορέσω να δω την ζωή χωρίς πικρίες. Ερωτεύτηκα,λοιπόν, ένα τέτοιο ατομάκι και στραβώθηκα αλλά το να δηλώνει ότι μ' αγαπά αυτός ο άνθρωπος-αυτός- που αν λίγο χαλαρώσεις σου καταπατά τα δικαιώματά σου και σε βγάζει λίγο-πολύ ανισόρροπο προκειμένου να μην παραδεχτεί τα εξόφθαλμα γεγονότα πάει πολύ! Πάει πάρα πολύ! Γλέντησε, έπαιξε ανέμελα, ήταν -είναι και θα είναι - σταρχιδιστής διαρκείας και παρτάλι ολιστικής προσεγγίσεως και τι, στο τέλος αφού έκανε πάλι το δικό του χωρίς να λογαριάζει, χωρίς να με λογαριάζει, χωρίς έστω λίγη ανθρωπιά τώρα πετάς κάτι βαρύγδουπες μλκς που αν πίστευε δεν θα τις πέταγες ποτέ και δεν θ' αναγκαζόμουν να πάρω τις αποστάσεις μου από κείνον; Στεναχωρήθηκε κιόλας ε; Η σχέση του με τον πόνο είναι να τον προκαλεί. Πατάει στις ανασφάλειες κι αν μπορεί προκαλεί νέες και νέες μέχρι να βεβαιωθεί ο άλλος ότι δεν αξίζει τίποτα καλό κι ότι είναι χαριστικός από πάνω!Δεν καταλαβαίνω γιατί τόση υποκρισία μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο κι ότι δήθεν ξαφνικά δίνει ευχές για το καλό μου. Τόσο καιρό όταν ξέμενε (εντέλει φάνηκε) με θυμότανκαι μίλαγε για έναν έρωτα και μια αγάπη. Ο μόνος έρωτας που βίωσα ήταν ο δικός μου ο οποίος ήταν μονόπλευρος και τον χρησιμοποίησε για περνά την ώρα του παίζοντας με όσα νιώθω με τόση αδιαφορία. Δε νιώθω να μ'αγάπησε αυτός ο άνθρωπος και ειλικρινά ούτε καταλαβαίνω όσους τους δόθηκαν οι ευκαιρίες να δείξουν την αγάπη τους σ' άτομα που ξεκάθαρα έδειχναν την δική τους. Όμως με το δικό μου ατομάκι και στη δική μου ιστορία κατάλαβα την ειλικρινή του, βαθύτατη και χωρίς περιστροφές αδιαφορία. Τόση θερμή αδιαφορία -κι έχω εκ παιδιόθεν επαρκή εμπειρία- δεν την περίμενα και δεν την είχα νιώσει ξανά τόσο κοντά μου. Νόμιζα ότι η αδιαφορία σημαίνει απόσταση (όχι πως μας έλειπε) και μη ενασχόληση. Δεν ήξερα ότι μπορεί κάποιος μπορεί ν' αδιαφορεί τόσο πολύ για σένα και συγχρόνως να είσαι μέρος της καθημερινότητάς του και να κάνει προσπάθειες να παραμείνεις έτσι. Τι να πω. Καλή καρδιά για μας με τις ραγισμένες. Οι λοιποί, ας αποκτήσουν πρώτα.
0