ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήσουν η καλύτερη μου φίλη, η αδερφή μου, η κολλητή μου, ο άνθρωπος με τον οποίο έλεγα τα πάντα και ξαφνικα.. η απόσταση μας χώρισε. Πήρε ο μπαμπάς σου μετάθεση και φύγατε. Αλλά πάντα πίστευα ότι τίποτα δεν θα αλλάξει μεταξύ μας γιατί κάθε φορά που βρισκόμασταν ήταν σαν να μην είχε περάσει μέρα κι ας είχαν περάσει πόσοι μήνες ή και χρόνια. Αλλά τελικά δεν αντέξαμε την απόσταση.. άρχισες σιγά σιγά να απομακρύνεσαι και εγώ απλά κουράστηκα να προσπαθώ και σε άφησα.. σε άφησα να φύγεις. Και μετά σιωπή. Ούτε ένα τηλέφωνο , ούτε ένα μήνυμα, ούτε ένα "χρόνια πολλά". Σαν να μην υπήρξαμε ποτέ μαζι. Τι πάθαμε?? Γιατί?? Κ μετά από 2 και χρόνια μαθαίνω μέσω φβ ότι παντρεύεσαι. Χαίρομαι τόσο πολυ για σένα και μετά λυπάμαι τόσο πολύ για μένα. Εσύ παντρεύεσαι κ εγώ δε θα είμαι εκεί. Πόσο με πληγώνει αυτό! Πως γίναμε έτσι?? Ίσως δεν σκέφτηκες να με καλέσεις .. ίσως δεν ήθελες.. το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σεβαστώ την απόφασή σου και να σε πάρω για να σου ευχηθώ. Η ζωή σου αδερφούλα μου να είναι γεμάτη ευτυχία και αγάπη με τον άνθρωπο που διάλεξες να είναι στο πλευρό σου. Ελπίζω να σε φροντίζει και να σε αγαπάει όπως σου αξίζει. Σου εύχομαι να ζήσεις τον γάμο σου έτσι όπως έχεις ονειρευτεί και να είναι η καλύτερη μέρα της ζωής σου μαζί με τους ανθρώπους που αγαπας! Εγώ θα σε σκέφτομαι. Σε φιλώ γλυκά και ελπίζω κάποια στιγμή να τα ξανα πούμε όπως παλια!