ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι δεδομένο, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι. Ο χρόνος περνάει. Τέλος. Το συμπέρασμα; Όπως ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του, έτσι και οι εμπειρίες μας σημαδεύουν, τις κουβαλάμε. Άδικα προσπαθώ να ξεχάσω, μονο να χτίσω μπορώ πάνω στα κομμάτια μου ή αυτά που εγώ θεωρώ ότι ήταν αρκετά για να με κομματιάσουν. Δεν ξέρω αν υπάρχουν και χειρότερα, δηλαδή τα εχω ακούσει αλλά δεν τα εχω ζήσει. Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει ο χρόνος. Δεν ξέρω αν ο πόνος στην ψυχή μετριέται σε κάποια κλίμακα ή είναι ίδιος και το αίτιο μόνο αλλάζει. Δεν ξέρω γιατί όλοι μου λένε να προχωρήσω. Τον αγαπώ, αλλά όχι ψευδαισθήσεις δεν έχω...δεν ονειρεύομαι καμία ανατροπή. Απο την άλλη δεν μπορώ να προχωρήσει απλά επειδή το αποφάσισα. Πρέπει να κυλήσει ο χρόνος, πρέπει κάπως να έρθει. Κάποτε...Δουλεύω πολύ, δεν θέλω να βγω εξω, θέλω να μένω συνέχει μόνη. Μου αρέσει. Πως θα έρθει το καλο στη ζωή μου που όλοι μου το εύχονται δεν ξέρω...μάλλον θα κρύβεται στην ντουλάπα στο δωμάτιο που αράζω εκδοτική κάθε μέρα γιατί εγώ τον αγάπησα με έναν Χ τρόπο και αυτός με αγάπησε με έναν Ψ....