Θα συμφωνήσω οτι εξαρτάται απο τη φύση του προβλήματος. Ομως τα όποια προβλήματα δεν τελειώνουν ποτέ. Ποτέ. Κι η ασθένεια κι ο θάνατος ακόμα. Θα συμβούν. Νομοτέλεια. Και πρέπει ο σύζυγος (ο οποίος ελπίζω να μην ζούσε κάτω απο την πατρική στέγη μέχρι τα 35, κι ο γάμος σας να μην ήταν η πρώτη του όψιμη απόπειρα ανεξαρτησίας-το βλέπουμε συχνά) να καταλάβει οτι η προτεραιότητα του ειναι η δική του οικογένεια. Εν τέλει οφείλει να κρατάει ισορροπίες, αλλιώς τα πράγματα προβλέπονται δυσοίωνα. Για άλλη μια φορα η αγία ελληνική οικογένεια κάνει το θαύμα της! Πρέπει να υπάρχουν όρια, και ναι το να είστε ισορροπημένοι, ευτυχισμένοι, να έχετε υγιή κοινωνική ζωή ειναι οξυγόνο για τη σχέση κι άκρως απαραίτητα. Δεν είναι πολυτέλεια που μπορείτε να παραβλέψετε σε μια δύσκολη στιγμή. Ειναι απαραίτητα. Αλλιώς θα το βρείτε μπροστά σας. Δεύτερη νομοτέλεια. Ακόμα κι αν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ολοι το περάσαμε, ή θα το περάσουμε λόγω θνητότητας. Δεν θα πρέπει όμως να σταματάει η ζωή. Εννοείται οτι βοηθάς και συντρέχεις και συμπάσχεις αλλα το να βγείς μια βόλτα, να πας κάπου για φαγητό, να διατηρήσεις την επικοινωνία ζωντανή στο γάμο σου, ειναι εξίσου σημαντικά. Κι ως ενήλικε ώριμοι που είμαστε πρέπει να μπορούμε να αποδίδουμε οσο μπορούμε σε όλου τους ρόλους ταυτόχρονα! Αυτό μας ζητάει η ζωή. Όπως δεν παραιτούμαστε απο τη δουλειά μας (δεν μας παίρνει να το κάνουμε) έτσι δεν παραιτούμαστε απο το γάμο μας. Δεν πατάμε pause στη δική μας οικογένεια γιατι καταρρέει η άλλη. Δε μπορεί τα προβλήματα της πατρικής οικογένειας να τα επωμίζεται αυτόματα και η νέα οικογένεια. ΟΡΙΑ! Αν τώρα (απο τώρα μάλλον) όμως ο σύζυγος ειναι ψυχεί και σώματει εκει, οταν κάνετε παιδιά (και τα προβλήματα συνεχίζουν, παντα θα υπάρχουν) ... για να το κάνω εικόνα .. έσυ θα πρέπει ως σουπερ γουμαν να τα φέρνεις όλα βόλτα (να κάνεις τον κλόουν στο παιδί, να έχεις το σπίτι εντάξει, να εργάζεσαι εννοείται για το οικογενειακό εισόδημα) κι εκείνος θα έχει πάλι παραλύσει;; Το έχω δεί πολλες φορές αυτο το σενάριο (και σχεδόν πάντα ο άντρας το κάνει) και το απεύχομαι. Με σοκάρει επίσης το μένος σχεδόν των υπέρμαχων του συζύγου σου που εν τέλει σαμποτάρει το γάμο σας, χωρίς καν να έχουν πολλές πληροφορίες. Μάλλον συν-ενοχους ψάχνουν στο έγκλημα! Επαναλβανόμενο στην Ελλαδα! Δε ζήτησες κοκτέιλ στο Μαιάμι, μια βόλτα ζήτησες οσο ο άλλος έχει παραλύσει! Ξεκίνησε απο τώρα να θέτεις έσυ όρια. Εινα τωρινή συμπεριφόρα είναι ενδεικτική για το τι θα έρθει στο μέλλον. Καλή τύχη!
25.8.2018 | 22:23
Απογοήτευση
Είμαι πολύ απογοητευμένη...παντρεύτηκα σχετικα πρόσφατα και νιώθω μια ωραία μαυρίλα. Αλλιώς φανταζομουν τον έγγαμο βίο και αλλιώς μου βγήκε. Όλο αυτό το διάστημα είναι μια ταλαιπωρία σωματική και ψυχολογική..λόγω ενός άσχημου συμβάντος στην οικογένεια του άντρα μου. Όσο κ αν του τόνιζα ότι έχει δική του οικογένεια τώρα και πρέπει να είμαστε χαρουμενοι σαν νιόπαντρο ζευγάρι και να μη τον αφήνουν να επηρεάζεται τόσο πολύ όλα τα υπόλοιπα,αυτός εκεί. Επηρεάζεται πολύ,μετά επηρεάζομαι κ γω που τον βλέπω στενοχωρημένο και είμαστε και οι δύο πεσμένοι. Ούτε να βγούμε λίγο που ήταν καλοκαίρι,ούτε τίποτα. Το χειμώνα σίγουρα δε θα το αναπληρώσουμε αυτό,γιατί γενικά πρέπει να τον ζορισω για να πάμε μια βόλτα. Δε με νοιάζει να βγαίνουμε και να κάνουμε και να ρανουμε όλη την ώρα,αλλά μια φορά την εβδομάδα, δύο να πάμε ένα περπάτημα,κάτι.. ειλικρινά σας μιλάω είμαι τόσο αποκαμωμενη ψυχολογικά..αναρωτιέμαι αν έκανα καλά που παντρευτηκαμε. Εννοείται ότι πρέπει να είμαστε κ στα καλά και στα κακά μαζι, αλλά ήταν ένα παράδειγμα ότι δεν έχει καταλάβει ότι πρέπει να δίνει προτεραιότητα στην δική του οικογένεια πρώτα.. ακόμα ανήκει στην παλιά και στα βάσανα της..καληνύχτα κόσμε.
12