ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω αρχίσει να τακτοποιώ σιγά σιγά την ζωή μου. Είμαι 30 ετών, βρήκα μία καλή σχετικά δουλειά, με καλά χρήματα για τα δεδομένα της χώρας, πάνω στον τομέα μου και με ιδιωτική ασφάλιση. Μου αρέσει η δουλειά μου αλλά είναι αρκετά δύσκολη, αγχώδης και πιεστική συν πολλές ώρες λόγω φόρτο εργασίας, και φοβάμαι μην τα παρατήσω. Είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που αισθάνομαι μία ελευθερία και ανεξάρτητη. Και πρώτα ήμουν ανεξάρτητη και ελεύθερη αλλά έμενα μαζί με τους γονείς μου στο χωριό. Τώρα έχω μετακομίσει στην πρωτεύουσα. Δυστυχώς το διάστημα αυτό - πριν και μετά την δουλειά - η κατάσταση στο σπίτι με τους γονείς μου δεν ήταν/είναι σε καλή φάση. Η μητέρα μου με ένα πρόβλημα υγείας - θεωρώ όχι πολύ σοβαρό - αλλά θα πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα, και ο πατέρας μου σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση παίρνοντας φαρμακευτική αγωγή. Όταν βρήκα την δουλειά ήμουν σε φάση να την δεχτώ ή να μην την δεχτώ. Εν τέλει τη δέχτηκα για να μπορώ σε περίπτωση ανάγκης να στείλω χρήματα στους γονείς μου και για να μπορέσω να ζήσω η ίδια με αξιοπρέπεια όσο γίνεται. Ήμουν τυχερή διότι οι γονείς μου είχαν τη δυνατότητα να με φροντίζουν, πλέον όμως με τα προβλήματα που προέκυψαν αμφιβάλλω αν θα μπορέσουν να φροντίσουν και τους εαυτούς τους ενώ πλέον τα έσοδα λιγοστεύουν όλο και περισσότερο. Ένας από τους κυριότερους λόγους που δέχτηκα τη δουλειά. Από τη μία όμως αισθάνομαι άσχημα που τους έχω αφήσει, μένει όμως η αδερφή μου μαζί τους και τους βοηθάει αλλά δεν μου αρέσει που το περνάει μόνη της, νομίζω πως και μόνο με την παρουσία μου τους βοηθάω ψυχολογικά. Τώρα όμως θέλω να αρχίσω να τακτοποιώ λίγο τη ζωή μου, δηλαδή να ασχοληθώ με δραστηριότητες κτλ, να αποκτήσει ένα ενδιαφέρον η ζωή μου, πράγματα που στο χωριό δεν είχα την δυνατότητα να κάνω, και τέλος να βρω ένα ταίρι. Είμαι ομοφυλόφιλη (still in the closet) και στην επαρχία είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να κάνει κάποιος μία ομοφυλοφιλική σχέση. Παράλληλα όμως σκέφτομαι τους γονείς μου και την αδερφή μου και αισθάνομαι άσχημα που σκέφτομαι μόνο την πάρτη μου. Εννοείται πως τώρα αυτές τις μέρες θα πάρω άδεια και θα πάω στους δικούς μου αλλά νομίζω πως δεν φτάνει αυτό.