ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαστε φθαρτοί κατά το ήμισι. Το σώμα μας είναι φθαρτό, η ψυχή αθάνατη. Η σκέψη ότι το σώμα κάποτε φεύγει, καταθλίβει τους περισσότερους ανθρώπους. Κι όχι άδικα. Είναι ανθρώπινο ο θάνατος να μας τρομάζει.Όμως, η ιδέα του θανάτου, και της φθαρτότητας καθενός από μαςμπορεί να δώσει στη ζωή μια άλλη διάσταση.Για παράδειγμα, πόσοι σκληροί, αδίστακτοι, κουφοί και τυφλοί άνθρωποι θα το σκέφτονταν δεύτερη και τρίτη φορά να κάνουν κάτι κακό, αν είχαν συνειδητοποιήσει τη φθαρτότητά τους; Αν είχαν συνειδητοποιήσει ότι έχουν και ψυχή και ότι μόνο αυτή θα μείνει άθικτη, στο τέλος του ταξιδιού τους απ' αυτόν τον κόσμο; Πόση ματαιοδοξία, πόσο κενό και πόσα δεινά θα είχε γλιτώσει η ανθρωπότητα, αν όλοι είχαμε κοιτάξει κατάματα τη μεγάλη αλήθεια: ότι δηλαδή απ' αυτόν τον κόσμο είμαστε περαστικοί, και το μόνο που μένει (ανάλογα και με τη θρησκεία, εγώ για παράδειγμα είμαι χριστιανή) είναι η ψυχή.Τότε, δε θα κοιτάγαμε να αδικήσουμε, να βλάψουμε, να καταστρέψουμε, να επιβληθούμε με τσαμπουκά, να βανδαλίσουμε.Δε θα κοιτάγαμε να καλύψουμε το κενό μας κάνοντας αδικίες.Ίσως, δε θα ήμασταν τόσο αχάριστοι, τόσο δυστυχείς.Θα κοιτάγαμε να κάνουμε αυτό το προσωρινό μας πέρασμα από δω, μια ευκαιρία δημιουργική, όμορφη και φωτεινή.Μια ευκαιρία για σύμπραξη, για συμπόρευση.Ο θάνατος καταλύει ό,τι φθαρτό και προσωρινό δημιούργησε κανείς σ' αυτόν τον κόσμο.Γυμνοί ερχόμαστε, και γυμνοί φεύγουμε. Όλα τα άλλα είναι για το θεαθήναι.Στρουθοκαμηλίζουμε πολλές φορές, αλλά η αλήθεια αυτή είναι.Καμία ύλη δεν μπορεί, στην πραγματικότητα, να "χρυσώσει" το χάπι της φθοράς αυτής. Γιατί καμία ύλη -όσο σπουδαία κι αν είναι- δεν είναι ανώτερη της ψυχής του ανθρώπου.Η ουσία μας, η ουσία κάθε ανθρώπου πιστεύω πως είναι μέσα μας.Στην ψυχή μας. Στη σκέψη μας, στη συνείδησή μας, και στο τι κρύβει το μαξιλάρι μας όταν πάμε για ύπνο.Στο τι κρύβει το βλέμμα μας.Εκεί είναι η ουσία.Μερικές σκέψεις απλά.