ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι λεσβία, δεν έχω κάνει σχέση ποτέ, μένω Β. Ελλάδα σε μικρή πόλη, είμαι άνεργη και γενικά έχω διάφορα θέματα που με δυσκολεύουν στη ζωή μου. Έχω διαπιστώσει λοιπον ότι δεν ξερω ποτε με φλερταρουν. Γενικα και μικροτερη (μετα τα 14, ενδεχομενως και πολυ νωριτερα βεβαια) υπηρξαν κοπελες που εδειχναν ενα παραπανω ενδιαφερον, οχι μονο συμπαθεια, αλλα οταν προσπαθουσα να κανω ενα βημα να την προσεγγισω η κοπελα σφυριζε αδιαφορα. Αυτο με εκανε να πιστευω οτι δεν αρεσω, δειχνω κοινωνικη και ανεξαρτητη και cool αλλα ειμαι πολυ δειλη και φοβαμαι πραγματικα να κοιταξω ή να δειξω οτι μου αρεσει μια κοπελα γιατι πιστευω οτι δε θα ενδιαφερθει. Επισης, δεν ξερω τη μου συμβαινει αλλα οταν βλεπω ωραιες κοπελες ( βασικα δεν εχει σχεση με το ωραιο, απλα εμενα μου αρεσουν, ειναι του τυπου μου) κομπλαρω παρα πολυ και νιωθω σαν παιδακι, σαν να χανω την αυτοπεποιθηση μου και κατι να με ρουφαει. Αυτο το εχω παρατηρησει και με τις γυναικες π.χ γιατρους. Ετσι αποφευγω τις γυναικες γιατρους γιατι αν ειναι καποια που μου κανει κατι θα ντρεπομαι, θα φαινομαι αντικοινωνικη ενω δεν ειμαι. Απλα μπορει μια γυναικα και μονο με την παρουσια της να με μπλοκαρει. Και ετσι κοντευω τα 30 και θελω να φυγω μακρια για να βρω τον εαυτο μου και να μη πεσω στα ψυχοφαρμακα...