ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο πρώτος μου έρωτας ηταν στα 16. Εγω μια μαθήτρια χαμηλων τονων, με γυαλάκια και φόρμες, που διάβαζε συνέχεια, έπαιρνε το ενα αριστειο πισω απο το αλλο και ηταν "διαγωγής κοσμιωτατης" σε γυμνάσιο-λύκειο. Εκείνος ο γοης του διπλανου λυκείου, με δικη του μηχανή, άπειρες κατακτήσεις, κι εναν χαρακτηρα γεματο ρισκο και θάρρος. Γνωριστήκαμε τυχαία, περνώντας εγω με την κολλητή μου διπλα απο την παρέα του. Ηταν η μονη μερα που ειχα ψιλοβαφτει και ντυθεί καπως σαν κοριτσι (χαχα). Τον κοιταξα, με κοιταξε, ντραπηκα, χαμηλωσα βλέμμα και συνεχισα το δρόμο μου. Σε ενα λεπτό, ακουσα τον ηχο της μηχανής πισω μου. Ήταν εκείνος και με ρωτησε πως με λένε. Απο εκεινη την στιγμη, γεννήθηκε ενας ερωτας τρομερός. Το τι κοπάνες κάναμε για να βρεθούμε...εγω που δεν ειχα λείψει ουτε μια ημερα επι χρόνια απο το σχολείο! Κι οταν ενα Σ/Κ λειπανε οι γονείς του και μείναμε μονοι στο σπίτι, συνεβη και η πρώτη φορά... Εκείνα τα συναισθήματα δεν περιγράφονται... Επειδή ακριβώς γουσταραμε τρομερα ο ενας τον αλλο η σχεση μας ηταν αρκετά έντονη, με ζήλιες, τσακωμούς, αλλα και παθος και μεγαλη καψουρα. Χωρίσαμε μετα απο ενα χρόνο. Έκτοτε υπήρξε προσέγγιση ξανα και ξανα εκ μέρους του, Μια φορα ενεδωσα αλλα χωρίσαμε παλι, ενω ο ιδιος επέμενε για χρονια μετα. Μάταια ομως. Είχαμε προχωρήσει, είχαμε κανει κι αλλες σχέσεις, είχαμε αλλάξει απο τοτε που ήμασταν μικροί. Πως και τα γράφω ολα αυτά...ακουσα ενα τραγούδι που ειχα να ακούσω απο τότε... και αυτο που θελω είναι αυτός ο άνθρωπος να ειναι πάντοτε καλά, υπήρξε πολυ σημαντικό πρόσωπο στην πρωτη ενήλικη ζωη μου και θελω να ειναι καλα! Αν και ειμαι πλέον σε σχεση εδώ και χρόνια, πλησιαζω τα 30, θελω να του πω εστω απο εδω οτι τον ευχαριστώ απο τα βαθη της ψυχής μου για τις στιγμές που μου χαρισε κι εύχομαι να βρει την ευτυχία στη ζωη του και αυτός. :-)Γιάννη...Μόνο να χαμογελάς σου εύχομαι.