ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 17 χρονων και πριν τρεις μηνες, μετα το τελος του σχολειου ενας συμμαθητης μου εκανε παρτι στο σπιτι του για τα γενεθλια του..πηγε ολη η ταξη και εγω επισης. Γενικα, υπηρχε ενα αγορι στη ταξη που παντα ψιλοφλερταραμε αλλα ποτε δε καναμε κατι. Εκεινος τα ειχε με μια φιλη μου για ενα χρονο περιπου οποτε ηταν λογικο να μη γινει κατι. Ολα ομως ξεκινησαν οταν η ωρα περασε, οταν ειχαμε πιει λιγο παραπανω (οχι να μεθυσουμε). Εκεινος μου ειπε να παμε σε ενα δωματιο στον πανω οροφο. Συμφωνησα. Εγινε κατι αλλα το σταματησα γιατι ενιωθα ασχημα. Χθες λοιπον, βγηκα με την πρωην κοπελα του που οπως ανεφερα ειναι φιλη μου. Με ετρωγε μεσα μου, ενιωθα πως επρεπε να της το πω. Δε θα μαθευοταν γιατι το ηξερα μονο εγω κ αυτος ουσιαστικα, αλλα σκεφτηκα οτι αν ποτε το μαθαινε θα με ξεγραφε οριστικα. Της το ειπα. Της ειπα οτι εγινε και φυσικα οτι δεν ηταν κατι σημαντικο. Που οντως δεν ηταν. Στεναχωρηθηκε και νευριασε. Ειπε οτι νευριασε με εκεινον οχι με μενα γιατι οταν πηγε να ξαναγινει κατι πριν απο 1 μηνα εκεινος της ειπε οτι δν ειχε κανει κατι με καμια. Μου υποσχεθηκε οτι δε προκειται να πει τιποτα αλλα τωρα νιωθω οτι δε θα επρεπε να το ειχα πει. Στην αρχη σκεφτηκα οτι και γω θα ηθελα να το μαθαινα και οχι οι σχεεις δε χτιζονται κατψ απο τα μυστικα κ τα ψεματα και θεωρησα καπως σωστο να το πω. Υπαρχουν πολλα πραγματα που δε μπορω να κραταω για τον εαυτο μου, και αυτο ειναι τεραστια ειρωνια καθως εγω ειμαι αυτη που υποστηριζω οτι καλο ειναι καποια πραγματα να μη λεγονται ποτε. Φοβαμαι να μη το πει παραεξω. Νιωθω ασχημα γι αυτο που εκανα με εκεινο το παιδι. Ελπιζω να με συγχωρεσει.