ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.9.2018 | 01:52

Σκατα όλε ξεμπουρδελε

Όχι δεν έγινε κάτι απλά έχουν γίνει όλα αχταρμας . Και η ιστορία πάει ως εξής: πριν 2 μήνες τελείωσα μια σχέση 2,5 χρόνων και ήταν όλα πολύ ήρεμα . Μπορούσαμε κυριολεκτικά να μιλάμε για τα πάντα και να κάνουμε μαζί το οτιδήποτε. Κολλητοί και σύντροφοι ταυτόχρονα ένα πράγμα . Μόνο που όλη αυτή η σχέση που σε πολλούς φαινόταν ιδανική από κάποια στιγμή και μετά σταμάτησε να είναι έτσι . Από τη πλευρά μ τουλάχιστον. Ε δεν γίνεται κύριε να Μν τολμάμε να κουνιθουμε κιόλας . Σόρρυ πως περιμένουν κάποιοι άνθρωποι να συμβιβαζεσαι με τα θέλω τους και να παραμελείς τα δικά σου ? Για να Μν τα πολυλογω τελείωσε η όλη φάση με αυτόν και κάπως άσχημα και εκδικητικά θα έλεγα λίγο αργότερα κατάλαβα ότι τα λόγια περί αγάπης και λατρείας ήταν μάλλον ψεύτικα από τη μεριά του . Ένα πράγμα ξέρω. Όταν αγαπήσεις δεν ξεαγαπας ούτε μισείς έτσι εύκολα . Το ξέρω ότι δεν με μίσησε άρα δεν με αγάπησε ποτέ . Ποσο πολύ μπορεί να πονέσεις όταν ακούσεις Απο τον άνθρωπο που μοιράστηκε μαζί του τόσες στιγμές και σκέψεις αυτό : " σε αγάπησα αλλά προσπαθώ να μην σε αγαπάω πια και νομίζω τα καταφέρνω " ? Τουλάχιστον εγωιστικό . Εγώ τον χώρισα . Κι εγώ έκανα λάθη . Αλλά δν περιόρισα ποτέ κάποια επιλογή του . Εκεί ήμουν να τον εμψύχωνω σε κάθε επιλογή και να Μν τον κρίνω για τπτ . Αντίθετα πόσες φορές ήταν εκείνες που ένιωθα ότι εκείνος με κρίνει , πόσες φορές σκεφτόμουν χίλιες φορές πριν κάνω κάποια μ επιλογή μήπως και θυμώσει . Κάποιος θα σκεφτεί :"ε ήσουν ηλίθια που καθοσουν αν ένιωθες πιεσμένη " . Λογικό. Έτσι ένιωθα και το έδειχναν αλλά εμένα γτ πίστευα ότι έχω ελπίδες να το σώσω . Ήθελα να σωθεί . "Σκατα τα έκανα " έλεγα κάθε βράδυ στον εαυτό μ προς το τέλος . Γτ απλά δν κατάφερνα να βάλω τη τελεία τις τελευταίες φορές που βγαίναμε . Δεν μ έβγαινε. Ανασφάλεια ? Φόβος να Μν πληγωθεί? Κάνω δεν κάνω το σωστό ? Πληγώνομαι όσο σκέφτομαι ότι τελικα έκανα τη καλύτερη επιλογή να είμαι ελεύθερη . Και δν θα έπρεπε να είναι έτσι μετά από εκείνον . Γτ δν έχω αγαπήσει τόσο αληθινά και δν ξέρω αν θα ξανασυμβεί αυτό ποτέ. Πληγώθηκε που το τελείωσα αλλά ήταν για να Μν πληγωθεί αργότερα περισσότερο . Αυτό δεν είναι αγάπη ? Τουλάχιστον από μέρους μ
0
 
 
 
 
Scroll to top icon