ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.9.2018 | 15:13

Δεν αντέχω αλλο

Οι γονείς μου με χαρακτηρίζουν συνέχεια σκατοψυχη καλό άνθρωπο.Υποστηρίζουν ότι μόνο προβλήματα προκαλώ.Φέτος πέρασα σε μια σχολή στη Θεσσαλονίκη.Ενθουσιάστηκα τόσο με τη σχολή όσο και με την πολη και αποφάσισα μετα απο πολύ πολύ σκέψη να πάω.Οι γονείς μου ήθελαν άλλη σχολή για εμένα και πιστεύουν ότι θέλω να πάω μονο και μόνο για την πόλη και να κάνω "ζωαρα" όπως υποστηρίζουν.Μια ζωή δε σήκωσα ποτέ κεφάλι από τα βιβλία μια ζωή κανονικό φυτό.Για να ικανοποιηθούν θέλουν να πάρω μετεγγραφή για Πάτρα (δεν είναι η πόλη μου ) γιατι τους ενοχλεί η πόλη.Υποστηρίζουν ότι με το να σπουδάσω σε αυτή την σχολη (που δεν υπάρχει στον τόπο μου) ότι δε τους μένουν χρήματα για τον αδερφό μου που ονειρεύονται μέχρι και μεταπτυχιακά στην Αμερική για αυτόν.Εγώ πάντα ήμουν η κατώτερη η ανώριμη η αφελής ενώ εκείνος ο ώριμος με τις πολλές τις γνώσεις ο σοβαρός.Δε λέω μας αγαπούν το ίδιο απλά εμένα δεν με εκτιμούν και τόσο.Συνέχεια με αμφισβητούν σε ότι και να πω.Πάντα ήθελα να τους αποδείξω ότι αξίζω.Πότε μουειλικρινά δεν κοίταξα τα χρηματα η την καλοπέραση μου πότε.Τα χρήματα δεν με ενδιέφεραν ποτέ σε αντίθεση Μ τον αδερφό μου.Όταν υποστηρίζω μια αντίθετη άποψη από εκείνους πέφτουν όλοι πάνω μου (μεταφορικα)κανένας δεν με ακουει με συνεπεια να ανεβαζω τους τονους και να με λενε σκατοψυψη.Λένε οτι ποτε τους δεν ευχαριστήθηκε γιορτές εξαιτίας κι επειδή αρκετές φορές διαφωνουσαμε στα τραπέζια και ανταλλασσαμε πανω στα νεύρα μας βαριές κουβέντες.Δεν παραδέχονται ποτε Μ ποτε ότι Μ μειώνουν και ότι κάνουν διακρίσεις Σ αυτόν τον τομέα υποστηρίζοντας ότι ζηλεύω ενώ ρε παιδιά αμα δεν μου έδιναν συνεχως αφορμες για "ζηλια" δεν είμαι καμία παρανοϊκή που να κάνω έτσι.Τώρα αυτήν την περίοδο και ενώ σε 10 μερες φεύγω για Θεσσαλονίκη και ποιος ξέρει ποτε θα ξαναγυρίσω αντί να είμαστε καλά είμαστε πάλι πλακωμενοι για αυτούς τους λόγους και δεν μου μιλάει κανένας.Ο αδερφός μου με τη μητέρα μου κάνουν "κόμμα" κι ο πατέρας μου κάνει ότι του πει η μητέρα μου.Έχω ένα μεράκι τη μουσικη κι ουσιαστικά κανέναν δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά το τι Μ αρέσει δεν ασχολούνται ειδικά ο πατέρας μου σε αντίθεση πάλι με τον αδερφό μου που θεωρούν ότι οι ασχολίες του είναι οι τοπ οι τέλειες ενώ εμένα μου λέει ο πατέρας μου άσε μας ρε ψωναρα κι εσύ με τη μουσικη σου..Λένε αντε να έρθει ο καιρός να φύγεις.Ο αδερφός μου ζήλεψε φέτος διότι είχα αγόρι ενώ αυτός Όχι και υποκινουσε τσακωμούς ανάμεσα σε εμένα και τον πατέρα μου,ενώ η μητέρα μου με υποστήριζε.Παιδιά έχω αυτό το βάρος μέσα μου πραγματικά δεν είμαι Κυρ σκατοψυχη ούτε κακία και πληγώνονται που με θεωρούν βάρος.Το ξέρω ότι ζούμε σε δύσκολα οικονομικα εποχές αλλα ποτέ δεν ζήτησα κάτι που θα τους επιβαρυνε ακόμα και τώρα με τις σπουδές ότι πιο απλό ήθελα ενώ εκείνοι προσπαθούσαν από τη μια να μη κι λείψει κάτι ενώ από την άλλη λενε ότι τους αρμεγω.Νιώθω απαίσια τόσο πολύ απαίσια.....Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και σορρυ για το κατεβατό αλλα ειμαι σε απόγνωση..
1
 
 
 
 
σχόλια
Scroll to top icon