ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτη θα μπορουσε να ειναι μια απο τις καλυτερες μερες της ζωης μου, αλλά ημουν τοσο κουρασμενη απο εκεινο το εφιαλτικο οχτάωρο και δεν εδωσα σημασια... ηταν η μερα που στην ουσια με αυτον τον τροπο με προσκάλεσες να σε ακολουθησω στο σπιτι σου αφού θα σχολουσαμε απο τον κοινο εργασιακο χωρο στον οποιο βρισκομασταν τοτε... και σχεδον μπουκαρες στα αποδυτηρια να δεις αν ντυθηκα... ανυπομονουσες να με ξεμοναχιασεις... και με περιμενες στο ασανσερ να φυγουμε μαζι θεωρωντας οτι εγω το επιασα το υπονοουμενο... αλλά ηταν τόσα πολλά τα υπονοουμενα μεχρι εκεινη τη στιγμή Πετρο μου που πια δεν εδινα σημασια, γιατι ηξερα οτι δε θα εκανες τιποτα πραξη, οτι θα λακιζες την τελευταια στιγμη οπως κανεις και τωρα... και εφτασα λοιπον στο ασανσερ και κατεβηκαμε κατω μαζι... και στην εξοδο του κτιριου μου δειχνεις με το χερι σου την κατευθυνση στην οποια ειχες παρκαρει χωρις να πεις τιποτα... κι εγω που ημουν κατακοπη και δεν ειχα καταλάβει απλά σου λεω "εχω παρκάρει προς την άλλη πλευρα" και συνεχιζω το δρομο μου αντιθετα απο σενα... και φευγω για το σπιτι μου χωρις να εχω καταλάβει... και οταν την άλλη μερα ερχομαι στη δουλεια και με προσπερνάς χωρις να μου πεις καλημερα και συνεχιζεις να μη μου μιλας για ολο το υπολοιπο οχταωρο αρχιζω να αναρωτιεμαι τι συμβαινει και τι μεσολαβησε... και τα φερνω ολα στο μυαλο μου και εκει πια καταλαβαινω τι εγινε... επειδη η μνήμη ειναι απο τα ελάχιστα πράγματα που δε με εχει προδωσει ακομη και μαλιστα ειναι και πάρα πολυ καλή οπως διαπιστωνεις, μη μου λες οτι "δεν υπήρχε και δεν υπάρχει τιποτα απο πλευρας μου" γιατι τη μεγαλύτερη υβρη τη διαπράτεις με το να αρνεισαι το παρελθον και τα ιδια σου τα συναισθηματα... συνεχιζεται συντομα με αλλο επεισοδιο...