ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ημουν τις προηγουμενες μερες στο πατρικο των γονεων του =φιλου μου. Τους γνωριζα πρωτη φορα. Εμενα μου φανηκαν συμπαθητικοι και νομιζα απο τις αντιδρασεις τους οτι τους αρεσα. Το βραδυ λοιπον ηταν στο μπαλκονι και ακουγοταν ολα οσα ελεγαν στο δωματιο που ημασταν. Νομιζαν οτι κοιμομουν αλλα οχι. Ελεγαν για εμενα.Ειπαν πως ημουν πεταχτουλα γιατι δεν φαινομαι παιδι κοντα στο Θεο. Πως η δουλεια μου δεν ειναι σταθερη ( ενταξει ασχολουμαι με το θεατρο και το χορο επαγγελματικα, βγαζω καλα χρηματα , εχω και αλλες σπουδες, εγω δεν αγχωνομαι σε αυτο το κομματι), πως στη δουλεια μου ολα με το πηδημα τα κερδιζεις οποτε το κερατο το εχει σιγουρο ο γιος της.Εγω πληγωθηκα και θυμωσα, εκατσα ομως σιωπηλα μεχρι να φυγουμε. Στο συντροφο μου δεν ειπα τιποτα. Ο συντροφος μου ειναι το αντιθετο. Με θαυμαζει για αυτο που κανω, ειναι διπλα μου σε παραστασεις, διαγωνισμους, με βοηθαει, με συμβουλευει γιατι εχει γνωσεις παιδαγωγικων μεθοδων. Θρησκος δεν ειναι. Δεν του ειπα κατι για να μην τον πληγωσω, τρομαξα ομως για το αν θα τον επηρεασουν. Αν θα ειναι η σχεση μας δυσκολη εξαιτιας των γονιων του.