ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από μικρό παιδί, καθε φορα που δένομαι με κάποιον στο τέλος με απογοητεύει. Θα μπορούσα να κλειστω στον εαυτό μου, αλλα δεν το επέλεξα, αντιθέτως επέλεξα το να μένω ανοιχτη και απλα να περιμένω την απογοητευση / εγκατάλειψη. Με τις φιλίες δεν σκάω πια, αγαπάω ,δινω οτι εχω και αν με ξεχάσουν λέω ένα "δεν άξιζε" και βρισκω αλλους φιλους να δωσω. Με τα αγόρια είμαι κάπως πιο ευαίσθητη αλλα πάλι προσπαθώ να εφαρμόζω το ίδιο. Ανοίγομαι 100% από το πρωτο λεπτό. Αισθάνομαι ενθουσιασμό και ερωτα πολύ εύκολα, αλλα το ίδιο ευκολα ξεχνάω κιόλας οποιον δεν με εκτιμησε η μου φερθηκε ασχημα. Μένει ο πόνος της απογοητευσης και το κενο ,αλλα το προσωπο το διαγραφω εντελώς. Πολλοι με θεωρούν αναίσθητη και ψευτικη που το κανω αυτο, αλλα δεν ειναι ετσι. Γαντζώνεσαι σε ενα προσωπο οταν επενδυεις πραγματα και μετα σε απορρίπτει, εγω λεω χαλαλι του και προχωραω . Οκ εδωσα αγαπη και δεν πηρα πισω, δεν θα σκασω εχω μπολικη και για τον επομενο. Θέλω να ζω ελευθερη και χωρις φοβο, να νιωθω οτι θελω όποτε θελω και να μην αναλωνομαι. Μπορεί την ώρα που εσύ καθεσαι και σκεφτεσαι εκείνον που σε απερριψε διπλα σου να καθεται ο αντρας/γυναίκα της ζωής σου. Μπορεί όταν εσυ εχεις πληγωθεί πολλές φορες και εχεις καταλήξει να φοβασαι τους ανθρωπους, να ερθει κάποιος που θα ηταν ιδανικός για σενα, αλλα εσύ να τον διώξεις. Κριμα και αδικο. Αυτό που με τρώει κάπως είναι η απογοητευση και το πως που και που νιωθω ανασφαλης, σαν να εχω κατι ασχημο πανω μου, αλλα το αποδεχομαι οτι νιωθω ετσι και συνεχιζω. Είμαι ανθρωπος στο κατω κατω και πολυ συχνα εχω αρνητικα συναισθηματα και νιωθω ευαλωτη... Θελω να πιστεύω σε ομορφα πραγματα, θελω να περιμενω ομορφες μερες, ισως καποτε να βρεθεί κάποιος που δεν θα με απορριψει .