ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δυστυχισμενη! Σας εχω αφηγηθει αρκετες φορες τα προβληματα που ειχαμε κατα καιρους. Όντας σε μια σχεση 2 χρονια μ εναν αντρα 6 χρονια μικροτερο μου (28 εγω κ 22 αυτος ) εχω κουραστεί να προσπαθω να γεφυρωσω χάσματα, να κανω υποχωρησεις κ εν τελει να συνειδητοποιω οτι ολο αυτο δεν εχει νοημα. Δεν εχει νοημα γιατι προσπαθει μονο ο ενας! Ειναι τοσο δυσκολο να συνυπαρξουν 2 ανθρωποι? Το πιο λυπηρο ειναι οτι δυστυχως νιωθω οτι θα μετανιωσω για τα χρονια που αφιερωσα για να τον βοηθησω να σταθει στα ποδια του, οντας ανεργος, ανειδικευτος, χωρις διπλωματα κ εφοδια για να μπορει να επιβιωσει σε μια πολη. Εχω κουραστει! Νιωθω δυστυχισμενη κ εγκλωβισμενη σε μια κατασταση που γινεται ολοενα κ πιο τοξικη...