ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα πάρει το λεωφορείο 7:30 το απόγευμα. Ειχα τρέξει στο σουπερμακετ και είχα αγορασει χοιρινό, πατατες, πιπεριές ,μανιτάρια... Εφτασα σπίτι της φίλης μου και μπήκα αμέσως στο μικρό φοιτητικό της κουζινάκι. Βλέπετε δεν ήθελα να μαγειρέψω στην κουζίνα του σπιτιού μου που μένω με τους δικούς μου...Ντρεπόμουν κάπως. Στις 22:00 το φαγητό είχε βγει από τον φούρνο. Βιαστικα το βάλαμε σε ταπερακια και μετα σε σακουλες πολλες για να ειναι ετοιμο για το ταξίδι. Θα αφηνα το φαγητό στα ΚΤΕΛ να φτάσει στο νησί και μετα θα βγαίναμε για μπύρες. Θα ερχόταν και ένας φιλος της φιλης μου μαζι, που εκεινη την μερα ειχε χωρισει με την εξ αποστασεως κοπελα του και ηταν στεναχωρημενος. Τον πήραμε απο το σπιτι του και αρχισαμε να τρεχουμε να προλαβω το λεωφορείο που εφευγε για το νησι και να αφησω το φαγητό. Εκείνος με κοιταγε με ενα βλεμμα θλιμμενου κουταβιου...Σαν να ζηλευε ενα πραγμα τα ταπερακια που θα ειχαν αποδεκτη τον πρωην μου. Ειχα ιδρωσει και ειχα αγχωθει, του φορτωσα τα μισα ταπερ και του φωναζα να τρεξει... Αυτος με κοροιδευε για την τερμα μαμαδιστικη ιδεα μου και γελαγαμε... Εγω τσιριζα στον δρομο, αμα αγαπας καποιον τον ταιζεις και αυτος αντεγραφε την φωνη μου. Αφησα τα ταπερ στα ΚΤΕΛ αλλα κατι με ετρωγε μεσα μου. Τον αγαπαγα οντως; Αφου με στεναχωρουσε πως γινεται να τον αγαπαγα και να επεμενα με τοσο στομφο οτι αγαπαω και το εαυτο μου παραλληλα; Βρε μπας και επρεπε να ανοιξω τα ταπερ και να τα φαω με τους φιλους μου; Εστω το ενα ! Εκείνος συνεχιζε να με κοιταει σαν θλιμμενο κουταβι. Από εκείνο το βράδυ κάτι σαν φιλία αρχισε μεταξύ μας. Εναν χρονο μετα απο εκείνη την μερα είμαστε μαζι... Που να μας το ελεγε καποιος τοτε!