ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σας εχει τυχει ποτε να σας στοιχισει η "απωλεια" ενος φιλου σας, τοσο ωστε να τον σκεφτεστε ανα τακτα χρονικα διαστηματα, να σκεφτεστε τι ωραια που περνουσαμε τοτε, ή τι ωραια που θα περνουσαμε τωρα.. Εμενα αυτο μου συμβαινει με μια "φιλη" μου. Σταματησε να μου μιλαει. Σταματησε να μιλαει σε ολους τους φιλους της, καμια δεκαπενταρια ατομα. Ακομα και ατομα, φιλοι της απ την γειτονια της, ρωτουσαν εμενα αν εχω νεα της. Υποψιαζομαι οτι κατι παιχτηκε με καποια ατομα απ την κοινη μας παρεα. Αλλα ποτε δεν εμαθα. Ουτε απο αυτα τα ατομα ουτε απο εκεινη. Κατι μου ειχε πει πριν ριξει μαυρη πετρα πισω της οτι αισθανοταν σαν να την υποτιμουν αυτα τα ατομα αλλα οσο και αν την πιεσα να μου πει, ποτε δεν μου ειπε. Οκ σταματησε να μιλαει σε αυτα τα ατομα, αλλα δεν καταλαβα γιατι σταματησε να κανει παρεα μαζι μου και με καμια δεκαρια αλλα ατομα που δεν εχουν σχεση με την "παρεα". Προσπαθησα πολλες φορες να την προσεγγισω και προσπαθουσα πολλους μηνες. Στο τελος κουραστηκα και απλως τα παρατησα. Δεν ξερω γιατι τα γραφω αυτα. Ισως επειδη επεσα τυχαια πανω σε μια φωτογραφια μας που ημασταν χαμογελαστες και ξεγνοιαστες. Και λεγαμε οτι οταν μεγαλωσουμε θα γινουμε κουμπαρες τρομαρα μας...