ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τον Γ. είμαστε σχεδόν τέσσερα χρόνια μαζί. Έχουμε μια πολύ όμορφη σχέση που ξεκίνησε όταν δυο κοινοί μας γνωστοί αποφάσισαν να μας φέρουν σε επαφή (λέγε με προξενιό). Υπάρχει αγάπη έμπρακτη και ενδιαφέρον όμως ένα πράγμα διαταράσσει τις ισορροπίες, πρώτα τις δικές μου και έπειτα αυτό περνά και στους δυο. Είναι κάτι που ξεκίνησε από το πρώτο μας ραντεβού, αυτό στο οποίο είμασταν με τους κοινους γνωστούς μας. Δεν μου μιλούσε!! Λέω κ εγώ δεν ενδιαφέρεται το παιδί. Μετά έμαθα από την κολλητή μου το ακριβώς αντίθετο. Και ενώ έχουν περάσει πια τόσα χρόνια που είμαστε μαζί αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει. Δεν είναι πολύ ομιλητικός όταν είμαστε μαζί. Δεν είναι ο τύπος που θα κάνει κομπλιμέντα στην κοπέλα του. Δεν είναι ο τύπος που θα ξενυχτήσει μέχρι το πρωί. Όλα αυτά λοιπόν αλλάζουν όταν ο Γ. Βρίσκεται εκτός Αθήνας (διακοπές στο χωριό, συνέδρια στη δουλειά). Εκεί ο αγαπημένος μας Γ. γίνεται party animal. Γελάκια, πλακίτσες κουβεντούλα και το βασικότερο ξενύχτι κ έξοδοι μέχρι τι πρωί . Τα γνωρίζω γιατί με βάζει σε όλο αυτό το κλίμα . Θα με πάρει τηλ. Θα στέλνει συνέχεια μηνύματα. Ομως Εγώ δε μπορώ να μην αναρωτιέμαι αν αυτό αποτελεί απλά καφρίλα χαρακτηριστική της ανδρικής παρέας (κάτι παθαίνουν όταν είναι πολλοί) η αν κρύβει αλλα από πίσω. Δεν περνάει καλά; Κι εγώ όταν βγαίνω με τις φίλες μου δεν θα πω τα ίδια με το αγόρι μου. Θα κάνω χαβαλέ κ θα πω κ μια χαζομάρα δε θα γίνω όμως άλλος άνθρωπος. Υπάρχει κανεις που ταυτίζεται η είμαι μόνη στο σύμπαν;