ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 25 χρονων. Εχω τελειωσει την πρωτη σχολη μου και ειμαι στον 2ο χρονο του μεταπτυχιακου μου . Οι σπουδες μου ως τωρα αφορουν τις Βιοεπιστημες , χρησιμοποιω τον γενικοτερο ορο για λογους ανωνυμιας. Βλεπετε ειμαστε τοσο στις προπτυχιακες οσο και στις μεταπτυχιακες σπουδες μικρα τμηματα. Περσι εδωσα κατατακτηριες για ιατρικη . Δυστυχως δεν τα καταφερα. Ηταν κατι που το ηθελα ανεκαθεν χωρις βεβαια να με απογοητευει το ως τωρα αντικειμενο μου. Απλα δεν μου φτανει. Παντα ημουν ετσι. Ηθελα και την αλλη πλευρα. Καλη στα "θετικα" , καλη στα "θεωρητικα". Εκφραζομουν παντα μεσα απο γραπτα ποιηματα, μεσα απο ζωγραφιες και χειροτεχνιες, μεσα απο την μουσικη αυτοδιδαχτα και ισα ισα για να ακουω εγω την μελωδια που παρηγαγα. Εχει ενα μηνα που νιωθω χαμενη εντελως.Απο εκει που σκεφτομουν να ξαναδωσω ιατρικη οταν τελειωσω το μεταπτυχιακο το μυαλο μου εχει παρει αναποδες στροφες . Σκεφτομαι την καλων τεχνων. Σχεδον εμμονικα. Τι να κανω;Συνδυαζονται; Δεν αντεχω να βρισκομαι στην μια πλευρα της οχθης. Αλλα πως θα αυτοσυντηρουμε με 2 σχολες που καμια απο τις 2 δεν εχει προοπτικες στην ελλαδα; πως να φυγω εξω και να καταφερω να κανω παραλληλα και τα 2; Εδω που δινεται η δυνατοτητα να δωσω σε μια 2η σχολη , χωρις διδακτρα και με ευεληξια απο αποψη χρονου .Δεν θελω να βγαλω σε αχρηστια καμια απο τις σπουδες που εχω κανει ως τωρα. Με ενδιαφερουν , τα αγαπω . Απλα...δεν ειμαι μονο αυτο. Δεν νιωθω ολοκληρη. Φοβαμαι μια ζωη συμβιβασμου και θλιψης.Διχασμενη...για αλλη μια φορα.