ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω περάσει πάνω από δέκα χρόνια μέσα στο σπίτι λόγο κατάθλιψης. Εξαιτίας της εμφάνισης μου με κοιτούσαν στο δρόμο και γελούσαν μαζί μου, με αποκαλούσαν με προσβλητικά παρατσούκλια και μια μέρα κλείστηκα στο σπίτι. Ντρεπόμουν τόσο να βγω που ξυπνούσα και έψαχνα τρόπους να περάσει η ώρα για να κοιμηθώ. Εκείνο το διάστημα είχα ένα λογαριασμό σε μια σελίδα, χωρίς φωτογραφία. Εκεί γνώρισα μια κοπέλα η οποία με έκανε να νιώσω διαφορετικά, άνετα. Με έφτασε στο σημείο να της στείλω φωτογραφία μου. Κρατήσαμε επαφή για πέντε χρόνια. Από την πρώτη στιγμή μου έδειχνε όσα νιώθει για εμένα και έκανε πράγματα που ξεπερνούσαν τα λόγια της. Με αγαπούσε με πράξεις.Παρόλο που μας χώριζαν πολλά χιλιόμετρα είχε βρει τρεις αφορμές να έρθει εδώ αν το ζητούσα όμως εξαιτίας της κατάστασης που περνούσα της έλεγα να μην έρθει. Κάθε φορά που μου έλεγε ότι με αγαπάει της έλεγα πως δεν πρέπει να είναι μαζί μου, πως πρέπει να προχωρήσει. Ένιωθα σκουπίδι, πως αν έρθει θα με δει και θα γελάσει παρόλο που με είχε δει σε φωτογραφίες. Ξέροντας πως δεν μπορούσα να νικήσω το φόβο που είχα της έλεγα να προχωρήσει και ας την αγαπούσα.Τελικά την μάχη με την κατάθλιψη την νίκησα πρόσφατα, όταν η ζωή μου έριξε πολλά χαστούκια. Πλέον βγαίνω με αυτοπεποίθηση έξω και κοιτάω στα μάτια όσους μου μιλάνε, δεν ντρέπομαι.Μπορεί να έχασα δέκα χρόνια από τη ζωή μου αλλά πήρα μεγάλα μαθήματα.Αν στεναχωριέμαι για κάτι αυτό είναι για τον πόνο που έδωσα στους γονείς μου όσο καιρό με έβλεπαν σε αυτήν την κατάσταση και για την κοπέλα που της έκανα την καρδιά κομμάτια.Αν είχα έστω και λίγο από το θάρρος που έχω αποκτήσει τώρα αυτή η κοπέλα θα ήταν γυναίκα μου και οι γονείς μου δύο ευτυχισμένοι άνθρωποι με εγγόνια.Εύχομαι να υπάρχει ακόμα χρόνος να διορθώσω τα λάθη μου και όσο πόνο έδωσα να τον μετατρέψω σε χαρά.