ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα σχέση 9 χρόνια.Σε αυτά τα χρόνια με φλέρταραν κάποιοι όμως δεν κερατωσα ποτέ τον φίλο μου.Γιατι πολύ απλά δεν ένιωσα ποτέ το παραμικρό για κανέναν άλλον.Μπορει να έλεγα οκ, ωραίο παιδί αλλά ως εκεί.Δε με άγγιζε τίποτα.Εφυγα για δουλειά προσφατα , μια δουλειά επιτέλους με καλά λεφτά ,και μια μέρα τον είδα απλά να περνάει μπροστά μου.Δε χρειάστηκε να μιλήσει, αρκεί που βρέθηκε στο οπτικό μου πεδίο και ένιωσα τα πάντα .Πριν καν μάθω ποιος ήταν κτλ. τον είχα ερωτευτεί.Ετρεμα, ανακατεύουν και γενικά όλα αυτά τα ωραία που είχα να νιώσω 9 χρόνια ,τότε που έτσι τυχαία είχα δει και τον δικό μου. Χώρισα.Πριν καν μιλήσω με τον άλλον, πριν καν αποφασίσω αν θα έκανα κίνηση κτλ χώρισα γιατί ένιωθα τόσα για αυτόν τον ξένο.Και ένιωθα πως άξιζε.Μου εδώσε λίγες βδομάδες μετά ένα ξεκάθαρο πρασινο φως ο άλλος, χωρίς να του πω τι νιώθω, και τότε αποφάσισα να κάνω την κίνηση μου.Η οποία έπεσε και στο κενό.Απλα με αγνόησε.Δεν ξέρω γιατί, δεν είμαστε παιδιά και θεωρούσα πως για να μου πει όσα είπε ήταν σίγουρος.Ομως προφανώς η με δουλεύε η δεν ήταν. Αποφάσισα να μην κάνω τίποτα, ούτε θα του πω τι νιωθω ούτε θα επιδιωξω να τον ρωτήσω ούτε θα τον φερω σε δύσκολη θέση .Απλά θα φέρομαι σαν να μην έγινε τίποτα και τυπικά όπως πριν.Ομως απογοητεύτηκα οικτρα.Ημουν σίγουρη πως αξιζε.Πως δεν ήταν τυχαίο αυτό που ενιωσα τόσα χρόνια μετα.Ποτέ θα μάθω πια να εκτιμώ σωστά τους ανθρώπους;Λυπάμαι, λάθος εκτιμηση.