ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι γεγονός πως ο Έλληνας θα δώσει και το βρακί του για να τραφεί και να ντυθεί το παιδί του.Σίγουρα είναι ευλογία να έχεις μια στέγη, ένα πιάτο φαγητό και ρούχα, όμως αρκούν αυτά για να μεγαλώσει ένα παιδί σωστά?Πάμε να δούμε.Ως αναφορά την ανατροφή, τα αποτελέσματα βλέπουμε καθημερινά σε δρόμους, δημόσιες υπηρεσίες κλπ. Μηδενική παιδεία, πολλά νεύρα, ρατσιστικά σχόλια, randar παρακολούθησης σε μπαλκόνια και παγκάκια που περιμένουν να γίνει κάτι ζουμερό για να γεμίσουν την κενή τους ζωή (και να σε κάνουν βούκινο), καταθλιπτικά παιδιά (ετών 40+) που περπατάνε σκυμμένα πίσω από το βρακί της μάνας τους κλπ.Στο σενάριο ενός παιδιού που έχει μεγαλώσει σε κοινωνικό αποκλεισμό από επιλογή (έμμεσα ή άμεσα) του γονιού, με δικαιολογίες του στυλ >, με πλήρη αδιαφορία του γονιού στο να ενημερώσει το παιδί για το πως λειτουργεί η αγορά εργασίας και τις προοπτικές της, υπάρχει ένα ακόμα χειρότερο υπο-σενάριο το οποίο λέει το εξής.Ο ίδιος γονιός που απέκλεισε το παιδί του κοινωνικά, είτε γιατί το θεωρούσε ανίκανο είτε γιατί βγάζει τα δικά του κόμπλεξ, που δεν έκατσε ποτέ να πει πέντε πράγματα για τα εργασιακά και τις προοπτικές τους, ξαφνικά κάνει κολοτούμπα (που θυμήθηκα αυτή τη λέξη...) και ΑΠΑΙΤΕΙ από το παιδί να "ωριμάσει" και να βγει στην αγορά εργασίας, δουλεύοντας στην πρώτη δουλειά που θα του τύχει. Αν αυτό το παιδί λοιπόν βρει δουλειά εκμετάλλευσης, 12 ώρες τη μέρα, με μισθό πείνας, έξω στο κρύο (το οποίο χρησιμοποιούσε ο γονιός ως δικαιολογία για να το φυλακίσει στο σπίτι στα νιάτα του), τότε ο γονιός είναι περήφανος και λέει παντού πως το παιδί του επιτέλους βρήκε δουλειά.Φροντίζει μάλιστα να παραμείνει εκεί το παιδί του γιατί είναι "τύχη" που έχει δουλειά. Αν θελήσει να ψάξει κάτι άλλο απαγορεύεται. Σπουδές μετά τα 20, αλλαγή δουλειάς, παραίτηση από τη δουλειά λόγο απαράδεκτων συμπεριφορών δεν δικαιολογούνται στον γονιό. Το κρύο και άλλοι παράγοντες (δικαιολογίες που χρησιμοποιούν πολλοί γονείς για να κρατάνε τα παιδιά στο σπίτι) δεν υφίστανται πλέον. Το παιδί είναι σε ηλικία για δουλειά, ας δουλέψει και στον βόρειο πόλο, δουλειά να έχει αυτό μας νοιάζει (δεν το λέω εγώ, πολλά λαμπρά μυαλά γύρω μας το λένε).Προσωπικά νιώθω τυχερός που ανήκουμε σε μια χώρα όπου οι γονείς μας μεγαλώνουν κάνοντας μας όλα τα χατίρια, όμως θα ένιωθα τυχερότερος αν η ίδια ευαισθησία υπήρχε και για το μέλλον μας. Αν μας βοηθούσαν να χτίσουμε το μέλλον μας, σε μια χώρα που το σχολείο υπάρχει για να βγάζουν μερικοί καθηγητές τα κόμπλεξ τους.Ευχαριστούμε που μας γεμίζεται το στομάχι, που μας δίνετε στέγη και μας προσέχετε από τους κινδύνους. Σηκώστε όμως και λίγο τον κώλο σας από τις τηλεοράσεις και ασχοληθείτε μαζί μας. Ενημερώστε μας για το πως λειτουργεί ο κόσμος. Σταματήστε να μας φυλακίζεται με τον φόβο μην γίνουμε εγκληματίες. Αφήστε μας να πάρουμε μαθήματα από τα λάθη μας. Κάντε πράξη τις συμβουλές που δίνεται σε άλλους γονείς στα δικά σας παιδιά. Παίξτε αν χρειαστεί μαζί μας. Κάντε κάτι διαφορετικό μαζί μας.Παιδιά είμαστε στο κάτω κάτω, όχι κατοικίδια σας.