ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θρέφω ρομαντικές ιδέες για το ρεμπέτικο. Είμαι νέος ηλικιακά ως αποτέλεσμα δεν πρόλαβα τους ρεμπέτες, τους μάγκες ,ουτε τους νταήδες. Αυτοι που τους είδαν -ζήσαν απο κοντά έχουν πλέον πεθάνει ανεπιστρεπτί . Ευτηχώς έμειναν οι μαρτυρίες τους. Ανοιξα αυτο το θέμα γιατί έχω βαρεθεί να βλέπω απο τα ντοκυμαντέρ και τις εκπομπες την αγιοποίηση των ρεμπετών (μιλανε για αυτους λες και ήταν αθώες περιστέρες !!!) την διαστρέβλωση του ρεμπέτικου (!!!) την απόκρυψη σημαντικών στοιχείων και κυρίως ως φόρο τιμης σε ένα άνθρωπο που με έκανε να αγαπήσω το διάβασμα βιβλίων τον αείμνηστο Ηλία Πετρόπουλο. Το ρεμπέτικο προέρχεται απο τα μουρμούρικα τραγούδια (μικρά αυτοσχέδια στιχάκια ) που τραγουδούσαν στις φυλακές και στους τεκέδες. Αυτό που χορευουν σήμερα δεν είναι ούτε κατά διάνοια το πραγματικο ρεμπέτικο . Αρκεί να πω λόγου -χάρη ότι το ζειμπέκικο δεν το χόρευαν ομαδικώς ουτε με χαρούμενη διάθεση (!!!) όπως γίνεται σήμερα αλλα με δίκοπα μαχαίρια τα οποία οι σκυλόμαγκες έχωναν στην φτέρνα τους και στα μπούτια τους. Επίσης οι μάγκες χόρευαν ζειμπέκικο κρατώντας τους όρχεις τους. Σημερα κάποιοι τους αρέσει να τους αποκαλούν ρεμπέτες. Δεν ξέρουν οι αδαείς ότι η λέξη ρεμπέτης ήταν κάποτε βρισιά .Σήμαινε ρεμπεσκές , χασομέρης. Η Φάρα . Αλάνι, Μαχαλόμαγκας , σκυλόμαγκας , αρκουδόμαγκας ,πουστόμαγκας , νταής , αρχινταής -τσιρίμπασης .Π.χ Πρώτος νταής στον Περαιά την δεκαετία του 1930 ήταν ο Νίκος Σκριβάνος με υπασπιστή του τον Νίκο τον τρελάκια . Στην Σαλονίκη πριν την Κατοχή ζούσε ο διαβόητος Άλκης Πετσάς που είχε τον τεκέ του στην οδό Αφροδίτη αριθμό 51. -Τεκέδες πριν το 1950 υπηρχαν σε πολλές πόλεις (Αθήνα-Πειραιά -θεσσαλονίκη και αλλού). Στους τεκέδες απαγορευόνταν αυστηρώς οι πούστηδες , τα πρεζόνια και οι γυναίκες. Το χασίσι ήταν μεσα σε ναργιλέδες αλλα όχι μόνο . Το χασίσι ( σημειωτέον πριν την δεκαετία 1940 δεν θεωρούνταν ναρκωτικό) το έβρισκες παντού στους τεκέδες , στις ταβέρνες ,στα φαρμακεία ακόμη και μέσα στα σπίτια π.χ οι μανάδες για να ηρεμίσει το μωρο απο τα ουρλιαχτα του δίνανε λίγο λάβδανο. Στην πολη που μένω (θεσσαλονίκη ) στο πάρκο της Χανθ υπήρχε η διαβόητη "Κιβωτός " - μέγα χασικλίδικο κέντρο το οποιο υπαρχει σε φωτογραφία . Άλλο παράδειγμα πριν το 1942-43 η Θεσσαλονίκη είχε μια τεράστια έκταση (400 στρέμματα ) με Εβραίικα μνήματα τα οποία τα χρησιμοπιούσαν ώς υπαίθριους τεκέδες και όχι μόνο. Εκεί που είναι τωρα το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και τα πανεπιστήμια υπήρχε μέχρι την δεκαετια του 1950 η συνοικία της αγίας Φωτεινής. Η προσφυγική αυτη συνοικία ήταν επισης γεμάτη με τεκέδες . -Το να δουλεύεις σαν μπουζουκτσής πριν το 1945 ήταν λίαν επικίνδυνο επάγγελμα . Άλλωστε πολλοι απο τους μπουζουκτσίδες κουβαλούσαν μαζί τους μαχαίρια διότι στα μαγαζιά που δούλευαν σουλατσάριζαν νταήδες και μαχαιροβγάλτες. Π.χ Ο Τσιτσάνης (όντας εξόριστος στην θεσσαλονίκη) δούλευε στον μαγαζί του Κέρκυρα. (Το μαγαζί αυτο βρίσκονταν σε δυο μπουρδέλα στην οδό Ειρήνης ) .Εζησε κατα τύχη. Διότι μια μέρα του ρίχτηκε ένας ταγματασφαλίτης ,μπήκε ο αρχινταής Τρούλης και άρχισε σε άγριες σφαλιάρες τον ταγματασφαλίτη σώζοντας απο του χάρου τα δόντια τον άμοιρο Τσιτσάνη. -Ταβέρνες . Στις ταβέρνες των αρχών του περασμένου αιώνα δούλευε ο ταμπής (ο παρασκευαστής καφέ) και ο παραταμπής (ο βοηθός του).Ο Παπαδιαμάντης τους αναφέρει σε ένα διήγημα του . Ο κάθε πελάτης εκτος απο καφέ είχε το δικό μαρκούτσι κρεμασμένο στον τοίχο και φυσικά μπορούσε να φουμάρει ναργιλέ . Οι καφεδες είχαν πολλές ονομασίες π.χ ο καφές ο σκέτος λεγόταν και νταήδικος. Αρκετοί μπουζουκτσίδες ήταν συγχρόνως μάγκες Π.χ ο Μιχάλης Γενίτσαρης ήταν μάγκας. Γράφει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του ότι είχε μαζί κάτω απο το σακάκι του μεγάλο μαχαίρι σαν γιαταγάνι και περίστροφο colt 38 !!. Ο κούτσαβος , ο μάγκας , ο νταής δεν περπατούσαν κανονικά όπως εμείς . Π.χ ο κουτσαβος περπατούσε λικνιστά ,έχοντας το αριστερό του χέρι ακίνητο και το δεξί του ελεύθερο , το σακάκι του κρεμασμένο στον αριστερό του ώμο τον οποίο είχε ανασηκωμένο. Κάτω απο το αριστερό πέτο του σακακιού ήταν κρεμασμένο με σκοινάκι μεγάλο μαχαίρι . Σήμερα η εικόνα ανθρώπου να περπατάει με αυτον τον τρόπο μας φαίνεται γελοία αλλα τότε ήταν διαφορετικά τα πράγματα.Στις εκπομπες όπως λ.χ. το στην "Υγεια μας ρε παιδία " σπανίως θα δεις να χορευουν το ζειμπέκικο ανδρικα , να μην το σκοτώνουν . Ενα πολύ ωραίο δειγμα ζεϊμπέκικου είναι αυτο που χόρεψε ο Γιώργος Νινιος στην παραπάνω εκπομπή . Επίσης κόβω το χέρι μου απο τον ώμο ότι πολλοι απο τους καλεσμένους παρόμοιων εκπομπών χωρίς να έχουν διαβάσει ουτε μια σελίδα απο βιβλία όπως λ.χ. το Σπανια κείμενα για το ρεμπέτικο του Κώστα Βλησίδη , την εκπληκτική μελέτη οι Ζεϊμπέκοι της Μικράς Ασίας του θωμα Κοροβίνη, τα Ρεμπέτικα τραγουδια , Καμπανταήδες και Μαχαιροβγάλτες, το άγιο χασισάκι, Το μπουρδέλο , τον μυσταξ του Ηλία Πετρόπουλου , το Βίος Ρεμπέτικος του Τάκη Μπίνη , Μάγκας απο μικράκι του Μιχάλη Γενίτσαρη μιλανε για το ρεμπέτικο με ύφος χιλίων καρδιναλίων !!!!!!!!!!!!Καληνύχτα σας.Γιώργος 37 ετώναπο Τούμπα