Εδώ Αθήνα,6 εκατομμύρια νεκροί στο ίδιο μνήμα, 6 εκατομμύρια ιστορίες, 6 εκατομμύρια μαλακίες ειπώνονται κάθε μήνα.Δρόμοι με γούβες, πόλη με κλούβες, Βενζίνη μπουκάλι μες την βιτρίνα,εξαθλίωση σε κάθε βήμα, εδώ το χρήμα,εδώ η χλιδή, εδώ ο αστός, εδώ κι η πείνα, στοιβαγμένα όνειρα χαμένα μες τ'απόνερα, σπίτια ερειπωμένα διαλυμένα, χωρίς χρώμα, κάτω απ'τη σκιά του Παρθενώνα.Αθήνα, όλο αλλάζει και όλο ίδια μένει, και οι καθυστερημένοι νομίζουν πως φταιν’οι ξένοι.Αθήνα, πόλη που ρίχνει στάχτη στα μάτια, πόλη με παράγκες και πόλη με παλάτια. Κράχτες, τσακάλια Μοναστηράκι, δικηγόροι, μόδιστροι τίγκα το Κολωνάκι. Αθήνα η πόλη που φοβούνται οι δικοί σου, πόλη που αγαπώ και πόλη του άντε γαμήσου.Κι από μακριά γιορτή με κόσμο, σειρήνες, φώτα, κι από κοντά όλοι με σύρτη πίσω απ'την πόρτα.(Στίχοιμα: Εδω Αθήνα)