ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα χειρότερα Χριστούγεννα που πέρασα ποτέ είναι τα φετινά. Αν κάποιος μου το έλεγε 3 μήνες πριν θα γελούσα. Ηρθαν όλα τα πάνω κάτω. Δεν θέλω να δω άνθρωπο. Δεν θέλω να με ρωτάνε, δεν αντέχω να εξηγώ. Ειμαι απο το Σάββατο το μεσημέρι στο κρεββάτι σχεδόν. Εξαιτίας σου και εξαιτίας του ηλήθιου μυλαού μου που αν μπορούσα θα το έβγαζα και θα το πετούσα. Πήρα την απόφαση μου ξέρεις την περασμένη Πέμπτη... Αποφάσησα εγώ να πάρω την ευθύνη της συγχώρεσης και να σου ζητήσω εσύ να πάρεις την ευθύνη της αλλαγής σου.... Θα τσο έλεγα 1η του χρόνου, θα ευχόμουν στην αλλαγή της ώρας, για τη διπλή γιορτή... Οταν επέστρεφα τη μέρα εκείνη θα σου ζητούσα να βρεθούμε... Γιατί τώρα άλλαξα γνώμη? Γιατί μετά απο συζήτηση και βαθιά σκέψη πήρα το κουράγιο να ξαναπροσπαθήσω, κουράγιο λέγοντας όχι γιατί δεν σε λατρεύω αλλά γιατί φοβάμαι μην περάσω το ίδιο. Με δειλά βήματα δίνοντας συγκεριμένους λόγους που ήταν η προσπάθεια σου και η μεταμέλεια σου, η δέυτερη ευκαιρία που αξίζεις και η μεγάλη αγάπη που νιώθω για σένα. Και είπα δειλά δειλά να προσπαθησω...Διαπίστωσα απο τα πρώτα βήματα της προσπάθειας μου, μετα λύπης μου ότι είχα τελικά κατάφερει όχι μόνο να σε απομακρύνω τους τρείς αυτούς μήνες παρά τις προσπάθειες σου αλλά και να αποδείξω στον ευατό μου οτι ακόμα και αυτές οι προσπάθειες ήταν και είναι ψέυτικες, υποκεινούμενες απο τον εγωισμό σου και μόνο να σε συγχωρήσω και να γυρίσω. Να πέσει το κάστρο... Πως το απέδειξα? Είχαμε πέντε μέρες να μιλήσουμε, στο είχα ζητήσει εγώ...Επικοινώνησα όμως μαζί σου την Παρασκευή πριν φύγω, το ίδιο έκανα και το Σάββατο, σου μιλούσα μίαμιση ώρα το Σάββατο το βράδυ. απο το Σάββατο είσαι άφαντος. Ενας άντρας που έχει μετανιώσει, που χτυπά ή καρδιά του για επικοινωνία, που ισχύουν όλα αυτά που μου έλεγες σκέφτομαι θα επικοινωνούσε ορμώμενος απο την δειλή μου προσπάθεια δυο μέρες συνεχόμενα... Η απο ενδιαφέρον για αυτά που είπα το Σάββατο... Σου είπα την Παρασκευή ότι είμαι αδιάθετη, δεν προσφέρθηκες καν να με πάς το Σάββατο το πρωί... Γενικά θα επικοινωνούσε, κάτι θα έκανε...Τίποτα όμως απο το Σάββατο, θα πέις σου έδωσα χώρο γιατί εγώ το ζήτησα... Ασε μας!!!!! Εδω σε φώναζα και έστελνες μηνυματα χω΄ρις να περιμένεις απάντηση τόσο καιρό, τώρα που μαλάκωσα δυο μέρες εξαφανίστηκες? Αλλα έτσι είναι δυστυχώς και πάλι μέσα έπεσα!!!Τα ίδια, τα ίδια, τα ίδια, κακώς αναθεώρησα τώρα ήρθαν τα πάνω κάτω μέσα μου, πάλι αυτό το αίσθημα οτι δεν με επιθυμείς, οτι δεν με θέλεις αληθινά... ακομα και τόσους μήνες τώρα όσες φορές με πήρες ήταν για να μου πείς πόσο χάλια είσαι ΕΣΥ και οτι με ΕΣΥ θέλεις πίσω. ΟΥΤΕ ΜΙΑ φορά δεν πήρες να δείς πως είμαι εγώ, πως νιώθω, πως τη παλεύω. Βέβαια, εγω πηρα την απόφαση του χωρισμού εγώ σέρνομαι τόσο καιρό, εγώ δεν κοιμάμαι, εγώ έχω αρρωστήσει...Ρωτούσες όμως γιατί έκλεγα. Για τα χάλια μου έκλαιγα, γιατί αντί να θυμώσω και σε στείλω στο διάολο, καιγόταν η καρδία μου. Γιατί ναι είναι άρρωστο να είσαι πάνω απο ένα τηλέφωνο και να παρακολουθείς.. σε τρελένει, Αυτή είναι η ζωή μου 3 μήνες τώρα...την ώρα τελευταίας σύνδεσης, την τοποθεσία. Που απο εκεί που έμπαινες κάθε δέκα λεπτά γιατί ήξερα οτι το κάνεις για μένα έγινε κάθε δέκα ώρες.. Ηξερα οτι το κάνεις για μένα γιατί με ποια θα μιλούσες έχοντας τη φωτογραφία μας??? Μεταφέρθηκες εδώ και 2 βδομάδες προφανώς σε άλλα εργαλεία που βοηθούν άλλους σκοπούς μάλλον... Πως έγινα έτσι??? Γυναικούλα εγινα.. Τώρα στα γεράματα..Δεν σε αδικώ εσένα όμως, εδώ δεν με ήθελες μέσα στη σχέση μας, υπήρχε ποτέ περίπτωση να περιμένεις μετά? Φλόγα ήταν όλη αυτή η επιμονη γιατί δεν μπορούσες να δεχτείς οτι σε αφήνω και έσβησε ..και μέσα μου σε ευχαριστώ για αυτό που μου έδειξες. Μου έδιωξες και την παραμικρη αμφιβολία. Ευτυχώς που άφησα κάποιες μέρες πριν απο κοντά σου πω τι σκέφτηκα και προλάβα να καταλάβω την κατάσταση καλύτερα.. Ισως άργησα να αποφασίσω δεν ξέρω.. Ισως φτάιω για αυτό μπορεί.. Θα το δεχτώ και τώρα ξέρω ότι το οτι θα περίμενες και θα προσπαθούσες ήταν απλά μεγάλα λόγια που χάθηκαν στην αναμονή. Απολυτα λογικο.. Τα γράφω για να θυμάμαι την ημερομηνία και να μην κοιτάξω πίσω, δεν υπάρχει κανένας λόγος να στα πώ αυτά που σκέφτηκα, έχει παγώσει το πράγμα χωρίς επιστροφή... Τα ξαναδιβάζω και είναι μέσα στην ασυναρτησία, δεν βαριέσαι, μπας θα καταλαβει κανείς σε τι αναφέρομαι???Να είμαστε καλά, ας βρεθεί κάνας άνθρωπος καλός και αληθινός να μας αγαπάει, να τον αγαπάμε και εμείς, μπας και ευτυχίσουμε ποτέ...Καλές γιορτές