ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 20 ετών, πριν 1.5 χρόνο περίπου χώρισα από μια σχέση 2.5 χρόνων, και της τελευταίες μέρες, νιώθω πολύ χάλια.Ενω έχω προχωρήσει την ζωή μου, και πλέον έχω χωρίσει, από μια σχέση 3 μηνών, θυμάμαι αυτά που ζούσαμε με τον πρώην μου.Ο πρώην μου είναι πλέον 24, και τα έφτιαξα μαζί του, όταν ήμουν 16, και τώρα (δεν είναι ότι το έχω μετανιώσει που χώρισα) απλά έμαθα ότι περιμένει παιδί με την νέα του σχέση, και βρήκα συντροφιά εδώ πέρα.Χαρηκα που προχώρησε την ζωή του,και σύντομα θα κάνει παιδί, και εύχομαι μόνο χαρές σε αυτόν και σε όποιον αγαπαει.Η απόφαση ήταν δική μου να χωρίσουμε καθώς ένιωθα πίεση, (όχι από αυτόν) αλλά από τον εαυτό μου.Επελεξα να τον χωρίσω (όχι επειδή δεν τον αγαπούσα) αλλά επειδή ήθελα να προχωρήσω την ζωή μου, και να ζήσω περισσότερα.Δεν το μετάνιωσα βέβαια, αυτό τον 1.5 χρόνο έκανα τα ταξίδια μου, της βόλτες μου, έζησα πολλά πράγματα τα οποία μαζί του δεν μπορούσα να τα περάσω, σπουδαζω πλεον σε μια σχολη, και σε γενικες γραλμες εκανα πολλα πραγματα.Εκεινος, δεν έκανε τίποτα, δεν έφταιγε πουθενά, απλά, ήμουν μικρή όταν τα έφτιαξα μαζί του, και στην ιδέα ότι το πηγαίναμε σοβαρά, είπα να το σταματήσω εκεί.Εκεινος έκανες αρκετές προσπάθειες για να τα ξαναβρούμε, και ενώ δεν έβλεπε αποτέλεσμα αποφάσισε να συνεχίσει την ζωή του.Εκανε αρκετές σχέσεις, μέχρι που βρήκε το αλλο του μισο,και πλέον ετοιμάζονται να κάνουν παιδί.Αυτο που κατάλαβα, είναι ότι, ήθελε ένα παιδί, όπως και πριν κάναμε σχέδια για παιδί (αυτός πιο πολύ), και πραγματικά κατάλαβα ότι το ήθελε πραγματικά, φάνηκε, εφόσον 1 χρόνο μετά που χωρίσαμε ετοιμάζεται να κάνει παιδί.Ελπίζω να είναι πάντα καλά.Και θα τον αγαπάω (σαν άνθρωπο) για πάντα,γιατί πραγματικά το αξίζει.