ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να πω ότι θα ήθελα τη ζωή μου πιο εύκολη. Να είχα μια καλύτερη οικογένεια και να μην ένιωθα εγκλωβισμένη. Να μην ένιωθα μονη. Να μην ήμουν από τόσο φτωχή οικογένεια και ας αυτή η κατάσταση μου έμαθε πολλά. Να μην νιώθω ότι όλοι έχουμε ταβάνι και εγώ ότι δεν έχω μέλλον. Όχι δεν μπορώ να δεχτώ ότι με την προσπάθειά αλλαζουν τα πάντα. Είδα τη μάνα μου να τρέχει , δεν θα μπορεί να πάρει σύνταξη , να προσπαθεί , να εργάζεται και δεν πήρε τίποτα. Εμένα να μου πονάνε τα δόντια και να μην έχω λεφτά για οδοντίατρο, 20 χρόνων κοπέλα. Τι να πω ντρέπομαι, ούτε θέλω να τους στεναχωρώ αλλά πονάω. Αν είχα λεφτά θα ήθελα να πάω σε έναν ψυχολόγο. Δεν αντέχω άλλο τον πατέρα μου για την ακρίβεια τον σιχαίνομαι. Ας ακούγεται βαρύ αυτό που λέω. Εγώ το ζω. Βαρέθηκα να είναι λεκτικά βίαιος , να ασκεί ψυχολογική βία , να είναι τσιγκούνης, αρρώστα κολλημένος σε καταστάσεις.Δυστυχώς απέτυχα στο να κάνω φίλους που να ταιριαζουμε. Αλήθεια λέω είναι εξαιρετικά άτομα αλλά δεν ταιριάζουμε. Και νιώθω μόνη. Κουράστηκα.