ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να μοιραστώ την ιστορία μου.Τα πράγματα έχουν ως εξής: Παλεύω εδώ Και αρκετό καιρό (κάποια χρόνια) με την δυσμορφοφοβία.Στο Λύκειο άρχισα να έχω εμμονές με την εμφάνιση μου. Πόσο αηδιαστικός δείχνω με την ακμή, με τα σημάδια μου, κοιταζομουν διαρκώς στον καθρέφτη και άλλα.Προσφατως η κατάσταση ξέφυγε εντελώς, οι εμμονές άρχισαν να αφορούν την γενικότερη εικόνα μου, το μικρό μου ανάστημα, και άλλα ειδικότερα χαρακτηριστικα όπως η μύτη μου, ή συνολικά το πρόσωπό μου.Σε κάποιον που δεν γνωρίζει για την δυσμορφοφοβια αυτά όλα φαντάζουν σαφώς πολυ περίεργα και χαζά, αλλά για το άτομο που το βιώνει είναι Γολγοθάς.Ειναι μια κατάσταση όπως η νευρική ανορεξία όπου το άτομο έχει μια διαστρεβλωμένη αντίληψη για το σωμα του και βασανίζεται διαρκώς από σκέψεις σχετικές με το πόσο άσχημο ειναι ή και αποκρουστικό ακόμα ακόμα. Το έχω ζήσει. Δυστυχώς δεν φαίνεται πολύς κόσμος να γνωρίζει για την εν λόγο διαταραχή, σε αντίθεση με την ανορεξία, με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβανεται ότι αυτό που έχει δεν είναι φυσιολογικό.Νομίζω προσωπικά ότι όλο το θέμα πηγάζει από ένα και μόνο πράγμα, τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση: από τον βαθύτερο φόβο μου ότι δεν θα βρω ποτέ κάποιον να με αγαπήσει για αυτό που είμαι, από την μοναξιά που έχω ζήσει μέχρι σήμερα, από το πόσο έχω πληγωθεί.Πριν από λίγους μήνες ανακάλυψα το πρόβλημά μου μέσω ιντερνετ και έκανα επιτέλους αυτό που έπρεπε να είχα κάνει από καιρό: απευθύνθηκα σε ειδικό καθώς η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο.Και αυτό ήταν κάτι που με έσωσε.Σήμερα είμαι πολύ καλύτερα, το πρόβλημα βέβαια ποτέ δεν φεύγει άλλα μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι.Ο λόγος που γράφω εδώ ειναι επειδή μπορεί να υπάρχουν άτομα εκεί έξω (Όχι μπορεί, σίγουρα) που να βιώνουν όσα βίωσα εγώ και να μην γνωρίζουν ότι υπάρχει ένα όνομα για αυτά. Παρακαλώ αυτούς, όπως και άλλους που ίσως ξέρουν ότι κάτι δεν πάει καλά άλλα δεν θέλουν να το αποδεχτούν να ζητήσουν βοήθεια και να ζήσουν τη ζωή τους όπως τους αξίζει, είτε αυτό που έχουν ειναι κατάθλιψη, είτε ανορεξία, είτε οτιδήποτε άλλο.