Την αισχρή απάντηση που σου έδωσαν πρέπει να αρχίσεις να την εφαρμόζεις εσυ.Τι εννοώ; Κάνε σαν να μην υπάρχουν, αδιαφόρησε όσο μπορείς για αυτούς και την χυδαία γνώμη τους. Επειδή έχεις αγανακτήσει δεν θα ήταν καθόλου κακό να πεις σε έναν ψυχολόγο τι σου συμβαίνει να βρεις τη δύναμη να διαχειριστείς την κατάσταση. Δεν βλέπεις τηλεόραση δεν πειράζει ,βάλε τη μουσική που σου αρέσει ή κάνε κάτι που σε ευχαριστεί τέλος πάντων θα φτιάξει η ψυχολογία σου έστω και προσωρινά. Προς Θεού μην φύγεις από το σπίτι σου εξαιτίας τους, μην τους κάνεις τη χάρη γιατί μάλλον αυτό θέλουν να πετύχουν.
4.2.2019 | 13:48
ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ
Έχω τεράστιο πρόβλημα με τους γείτονές μου. Ειδικά με αυτούς του πρώτου ορόφου αλλά και του τρίτου ορόφου.Όποτε είμαι σπίτι με σχολιάζουν, με βρίζουν και με κουτσομπολεύουν είτε από το μπαλκόνι τους είτε μέσα στο σπίτι τους.Η μόνωση της πολυκατοικίας είναι ανύπαρκτη. Το διαμέρισμα είναι δικό μου.Αυτό το πράγμα το κάνουν εδώ και χρόνια.Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, μου αρέσει η ανάγνωση και η συγγραφή και θέλω να έχω ησυχία.Αυτοί με κοροϊδεύουν αισχρά συνέχεια, επανειλημμένα εδώ και χρόνια.Με κοροϊδεύουν ακόμα και για το γεγονός ότι δεν βλέπω τηλεόραση, σχολιάζουν το ότι δεν ακούγεται τηλεόραση από το διαμέρισμά μου.Δεν τους μιλάω, δεν θέλω να έχω σχέση μαζί τους, δεν τους μιλούσα ποτέ αλλά τούς έγραψα ένα γράμμα και τους παρακάλεσα θερμά να σταματήσουν να το κάνουν αυτό ή να το κάνουν χαμηλόφωνα λόγω της ανύπαρκτης μόνωσης της πολυκατοικίας γιατί τούς ακούω εδώ και χρόνια απλά σώπαινα.Πλέον δεν αντέχω να σωπαίνω, μου έχουν σπάσει τα νεύρα, μού κάνουν πόλεμο νεύρων.Με κοροϊδεύουν και για το ότι μένω μόνος μου, ότι δε βλέπω τηλεόραση, όταν κρατάω κάποια σακούλα στο χέρι μου ή κάποιο βιβλίο ή οτιδήποτε ή όταν βγαίνω με τσάντα στον ώμο, πάντα σχολιάζουν από το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου και κάνουν διάφορες υποθέσεις για το τι έχω μέσα στην τσάντα μου, γενικά είναι αισχροί άνθρωποι, με κοροϊδεύουν και με βρίζουν και με κουτσομπολεύουν.Έχω απελπιστεί πάρα πολύ.Το σπίτι είναι το ιερό καταφύγιο του καθενός μας, του κάθε ανθρώπου και μ' έχουν κάνει να μη θέλω να επιστρέφω στο σπίτι μου. Δε με σέβονται.Προτιμώ να κοιμάμαι στο δρόμο, σκέφτομαι πολύ σοβαρά να αρχίσω να κοιμάμαι σε παγκάκια και στο δρόμο, παρά να πάω σπίτι μου.Με το που επιστρέφω το βράδυ και με βλέπουν γιατί κάθονται στο μπαλκόνι τους, ως τις δύο-τρεις το πρωί ξεκινούν να με κοροϊδεύουν και να με κουτσομπολεύουν.Τους φώναξα ότι τους ακούω και τους είπα να σκάσουν και η απάντησή τους ήταν >, αυτό σχολίασαν για μένα γελώντας ειρωνικά μεταξύ τους.Νιώθω πάρα πάρα πολύ άσχημα, δεν ξέρω τι θα κάνω, είμαι σε οριακό σημείο.
8