ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Που έχουν πάνω οι καπνοί. Ναι αυτές οι σοκαριστικες αλλά τόσο αληθινές. Σήμερα πήρα έναν καπνό όπως πάντα και εκεί που πήγα να στριψω ένα τσιγάρο, παρατήρησα πως άλλαξαν φωτογραφία. Έδειχνε μια γυναίκα που είχε ράμματα στον πνεύμονα. Για ένα κλάσμα του δευτερολεπτου έπαθα σοκ. Για ένα δεύτερο κλάσμα του δευτερολεπτου νόμιζα ήταν η μαμά μου.. Σκέφτηκα πως έγινε αυτό. Είναι δυνατόν? Έπειτα παρατήρησα πως η φώτο έδειχνε τον αριστερό πνεύμονα και σκέφτηκα πως της μητέρας μου ήταν δεξιά. Μεχρι που άρχισα να προσπαθώ να μετρήσω τα ράμματα.. Απέμεινα να κοιτάζω τη φώτο δέκα λεπτά σοκαρισμένη διότι ότι εθαβα τόσα χρόνια αναμνήσεις πίκρα πόνο στεναχώρια απόγνωση, όλα ξεχυθηκαν κοιτάζοντας αυτή τη φώτο. Όλα ξανα ήρθαν στην επιφάνεια λες και δεν πέρασε μια μέρα. Ήταν σα χαστούκι αυτή η φώτο. Για κάποιον που δεν ξέρει τι σημαίνει αυτή η αρρώστια η που δεν έχει περάσει τέτοια απώλεια, κοιτάζοντας αυτή τη φώτο ίσως και να από στρέφει το βλέμμα. Για μένα, κοιτάζοντας αυτή τη φώτο, μου θύμησε το χειρότερο εφιάλτη μου. Μου υπενθύμισε τι κακό σε βρίσκει.. Μπορώ να πω πως από το μεσημέρι κοιτάζω τον καπνό μου και νιώθω λες και απέναντι μου έχω ένα φίδι κοιτώντας με και σταζοντας δηλητήριο. Καιρό τώρα έψαχνα από κάπου να κρατηθώ να κόψω αυτό το ρημάδι. Ίσως τελικά αυτή η φώτο να μην μπήκε καθόλου τυχαία εκεί πάνω...