ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απλά τα παιδίκα μου χρόνια δεν ήταν ξένοιαστα θυμάμαι καλοκαίρια κλεισμένη αυτόν 5ό όροφο τής πολυκατοικίας του παππού και της γιαγιάς..ως έφηβη ως σήμερα (17) δεν έχω ένα καλοκαίρι που να λέω ΟΥΑΟΥ αυτό το καλοκαίρι θα μου μείνει μια ζωή..στα παιδικά μου χρόνια χώριζαν και τα ξαναεφτιαχναν οι γονείς μου κυριολεκτικά αμέτρητες φορές και ξανά μανά μετακομίσεις..Ξέρω ανεύθυνό αλλά ας μην εστιάσουμε εκεί το θέμα είναι πως γράφω πανελλήνιες και ειλικρινά νιώθω την πίεση να με σφίγγει σαν σχοινί θέλω αυτό το καλοκαίρι να κάνω αναμνήσεις λάθη φίλους νέες παρέές να τσακωθω να μεθυσω να χαρώ ΝΑ ΖΗΣΩ. Αλλά ο πατέρας μου είναι πειστικός τι να κανω;;