Ημουνα καπως ετσι κ εγω στο σχολειο κ σε καταλαβαινω. Οχι παντα, αλλα θυμαμαι χρονιες ολοκληρες να τη βγαζω τελειως μονος μου στα διαλειμματα. Απο κει κ περα ομως κ τελειωνοντας γνωρισα κοσμο, εκανα παρεες κ πλεον εχοντας αρκετα μεγαλο κυκλο επαφων θα σου πω οτι απο τους κοινους φιλους-γνωστους που εχω, οι μισοι βριζουν τους αλλους μισους κ οι αλλοι μισοι απλα τους κουτσομπολευουν. Με αποκορυφωμα να εχω βγει με δυο φιλους μου για κρασι κ να μου λενε κ οι δυο "τι μου κουβαλησες τον αλλο". Θελω να σου πω οτι δεν φταις εσυ αν ο αλλος δεν σε γουσταρει, το κανουν αυτο οι ανθρωποι γενικοτερα να απορριπτουν ανθρωπους, ειτε επειδη απλα δεν ταιριαζουν, ειτε ενδεχομενως επειδη ειναι οι ιδιοι κομπλεξικοι. Εσυ κοιταξε να γνωρισεις κοσμο, να μπεις σε μια διαδικασια που θα σου ειναι ευκολο να κανεις νεες παρεες κ τα υπολοιπα θα ρθουνΑν θες στειλε μου email-μπες στο προφιλ μου κ μπορεις να στειλεις απο κει- να μιλησουμε κ αν ειμαστε κοντα γιατι οχι να παμε για κανενα καφε
17.2.2019 | 12:39
για ολοι,αν οχι ολοι με εγκαταλειπουν
ήμουν ενα παιδι απο το γυμνασιο που ολοι το ειχανε στην ακρη.Δεν ειχαι καμία θεση στην καθημερινοτητα του σχολειου και καθοταν μονο του στην,εκανε βολτες στο σχολειο για να μην βαριεται.Πολλες φορες με πειραζει,αλλες το ειχα συνηθισει.Εβρισκα παντα φιλους για ενα διαστημα και μετα απο λιγο καιρο ολοι μου εφευγαν,κανεις δεν καθοταν μεχρι το τελος,ολοι με εγκατελειπαν,ακομα και τωρα το ιδιο συμβαινει.Απο το σχολειο,γυμνασιο δηλαδη,δεν ειχα καθολου αυτοπεποιθηση,ουτε τωρα εχω,δεν πιστευω οτι εχω θετικα,ουτε ομορφια ουτε τιποτα,δεν νομιζω οτι μπορω να λειψω σε κανεναν,ουτε οτι καποιος σαν ανθρωπος με αγαπαει,να με ερωτευτει αποκλειεται.Δεν μπορω τις συγκρισεις.Πιστευω οτι ολος ο κοσμος ειναι καλυτερος απο εμενα
2
