ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμασταν μαζί 6 μήνες. Όταν τον πρωτοείδα είπα "πάλι σε. μλκ πέσαμε" Δεν μπορώ να πω ότι ήταν ωραίος όχι, Πήγα και κρύφτηκα στο τελευταίο θρανίο. Δεν είχα όρεξη να κάνω το σεμινάριο, αλλά υποχρεώθηκα λόγω των καταστάσεων. Εκεί τον γνώρισα. Ένιωθα τα μάτια του να με ακολουθούν με το που χτύπησα την πόρτα και μπήκα μέσα. Μετά από εκεί ήταν όλα ένα τσουνάμι. Τσουνάμι συναισθημάτων. Δεν με ένοιαζε αρκεί να ήμουν λίγες ώρες μαζί του. Αρκεί να τον αγκάλιαζα, αρκεί να κοιτούσα τα μάτια του, αρκεί να με άγγιζε. Μετά από 6 μήνες χωρίσαμε. Φυσικό ήταν. Δεν ήταν τίποτε εύκολο μαζί του. Τον τελευταίο καιρό μου έκανε περίεργες ερωτήσεις που δεν ταίριαζαν στην σχέση μας, δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, όμως αισθανόμουν πως μου έκανε ερωτήσεις και έπρεπε να απαντήσω για καταστάσεις που ποτέ δεν θα ζούσαμε μαζί, γιατί με ρώταγε; ώσπου κατάλαβα ότι οι ερωτήσεις που περίμεναν τις απαντήσεις δεν ήταν για εκείνον αλλά για τον φίλο του. Τον καλύτερό του φίλο. Καταλάβατε; Ενώ με κρατούσε στην αγκαλιά του, μου προξένευε τον φίλο του. Θέλω να σε ρωτήσω λοιπόν αγαπητέ πρώην, ποιος είναι η π@@@η; εγώ που πλέον θέλω τον φίλο σου ή εσύ που έκανες τον μεσολαβητή ενώ είμασταν μαζί;