ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτον τον καιρο δεν εχω καθολου ορεξη για σμαλ τοκ. Βασικα ουτε για μπικ τοκ δεν εχω. Μ'εχουν πιασει λιγο οι ξινες μου, και νερω οτι οταν με πιανουν δειχνω ο πιο σνομπ και απροσιτος ανθρωπος του κοσμου. Και οι ανθρωποι απλα με αποφευγουν. Απλα νομιζω δεν εχω βρει ακομα την ισσοροπια αναμεσα σε 'μενα και τους αλλους. Υπαρχουν φορες που πραγματικα θελω να'μαι μονη μου, να μην μιλαω, να μην αναλωνομαι σε βλακειες. Αλλα γενικα δεν θελω να ειμαι μονη στη ζωη μου ,και πρεπει να πληρωσω το τιμημα γι'αυτο. Και το τιμημα πολλες φορες μπορει να ειναι να μην ειμαι εντελως ο εαυτος μου.Επειδη εχω υπαρξει μονη, δεν θελω να ζησω ολη μου τη ζωη ετσι. Οπως σε μια αλλη εξομολογηση που ελεγε ενα παιδι οτι εχει καλη δουλεια αλλα απο κοινωνικη ζωη μηδεν. Κι εγω δεν θελω να ειμαι ετσι, και ειμαι σιγουρη γι'αυτο. Θα ηταν απλα συμβιβασμος και αδυναμια να νικησω τους δαιμονες μου και να βγω απο τη ζωνη ασφαλειας μου. Και το προσπαθω. Και στιβω το μυαλο μου καμια φορα να δω τι παει λαθος και παλι τα σκατωνω. Και ψαχνω ακομα την ισσοροπια, αναμεσα σ'αυτο που ειμαι και σ'αυτο που πρεπει να δειχνω, αρχικα τουλαχιστον για να γινω προσιτη. Και καποιες φορες κουραζομαι. Οπως τωρα