ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βρίσκομαι στο 5ο έτος της σχολής μου στη Θεσσαλονίκη και θέλω όσο τίποτα αλλο να τελειώσω και να φύγω. Τα φοιτητικά χρόνια αντι να ειναι τα πιο ωραία ήταν τα χειρότερα που θα μπορούσα να έχω. Ήρθα σε επαφή με ανθρώπους που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να κρίνουν την κάθε μου κίνηση χωρίς να κοιτάνε τους εαυτούς τους. Ακόμα και το πιο απλό πράγμα όπως του τύπου και τι θα φάω. Θα είμαι εδω το πολυ δύο μήνες και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Να κάνω υπομονή σκεπτόμενη οτι θα φύγω και επιτέλους θα ηρεμήσω ή να μιλήσω. Ξέρω όμως πως αν μιλήσω θα δημιουργηθεί καβγάς και δεν τον θελω. Το μονο που χρειάζομαι ειναι την ηρεμία μου. Προσπαθώ να συγκρατώ τον εαυτό μου σε ότι ακούω αλλα κάποια στιγμή θα κάνω μπαμ. Δυστυχώς δεν κατάφερα να δω με καλό μάτι και να χαρώ αυτή την πόλη εξαιτίας αυτής της κατάστασης. Έφταιξα το γνωρίζω γιατί θα μπορούσα να απομακρυνθώ αλλα δεν είχα καταλάβει απο την αρχή το πρόβλημα και το μόνο που με ένοιαζε ήταν ποτε θα γυρίζω στην πόλη μου για να ξεφεύγω. Τι να κανω??