ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή. Με κοιτάει και τον κοιτάω. Άνοιξα να διαβάσω και κάποια άρθρα για την διπλωματική μου. Είναι μια κάποια πρόοδος αν σκεφτεί κανείς πως πριν μερικές μέρες και μόνο στην ιδέα να διαβάσω πάθαινα πανικό. Όμως δεν φτάνει αυτό για να τελειώσω την εργασία μου ... Και δυστυχώς δέχομαι πιέσεις από παντού για να τελειώσω. Από την οικογένειά μου, από τη δουλειά μου, από τις φίλες μου και από το αγόρι μου. Η οικογένειά μου δεν με πιέζει τόσο βέβαια, αν και θέλουν και αυτοί να τελειώσω το συντομότερο, γιατί είχα περάσει μια περίοδο κατάθλιψης με αυτό το θέμα και ενώ άρχισα να συνέρχομαι περάσαμε κάποιες αρκετά δύσκολες καταστάσεις οικογενειακώς και καταλαβαίνουν πως πιέστηκα αρκετά. Οι φίλοι μου όμως, στη δουλειά και το αγόρι μου (που δεν είμαστε πολύ καιρό μαζί) δεν γνωρίζουν τίποτα ούτε για την δική μου ψυχολογική κατάσταση (είμαι καλάψφψδδδδδδδδδ μπροστά τους) ούτε για το τι περάσαμε οικογενειακώς και δεν θα ήθελα να μάθουν κάτι γιατί ντρέπομαι.. Απλά νιώθω ότι δεν μπορώ. Και όσο περνάει ο καιρός και το προσπαθώ αυτό το συναίσθημα μου βγαίνει. Και αγχώνομαι ακόμα περισσότερο όταν αυτό το αίσθημα προσπαθώ να το επικοινωνήσω και στους φίλους μου και το αγόρι μου. Δεν μπορούν να καταλάβουν. Μου λένε να μην αγχώνομαι και αν στρωθώ θα το καταφέρω. Και έτσι είναι. Απλά εγώ πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό και δεν ξέρω τι να κάνω ούτε πως να τους το εξηγήσω χωρίς να μάθουν κάτι για αυτά που περνάω. Και φοβάμαι πως αν δεν τα καταφέρω πάλι τώρα τον Ιούνιο θα με θεωρήσουν όλοι άχρηστη.. Νιώθω ότι θα τους απογοητεύσω και θα τους χάσω όλους και αυτά τα συναισθήματα με μπλοκάρουν ακόμα πιο πολύ και νιώθω ότι ξαναπέφτω σε κατάθλιψη.. Είχα ξαναγράψει για αυτό το θέμα και ευχαριστώ όσους μου απάντησαν.. Έχω προσπαθήσει να το παλέψω με διάφορους τρόπους αλλά όλο πέφτω και δεν μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό... Ξέρω ότι υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα εκεί έξω..που τα παλεύετε και ειλικρινά σας θαυμάζω όλους εσάς! Απλά ήθελα κάπου να τα πώ... Μακάρι να ήμουν και εγώ πιο δυνατή...