ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι ξέρω έχετε βαρεθεί να διαβάζετε εξομολογήσεις περί σχέσεων αλλά κι εγώ με τη σειρά μου θα σας εξομολογηθώ τη δική μου.Είμαι 20 και σπουδάζω ξενοδοχειακά σε ΙΕΚ στη Θεσσαλονίκη.Ο δικός μου Αθήνα.Μαζί 2 περίπου χρόνια αλλά η συμπεριφορά του τελευταία με χαλάει σε σημείο που να ξενερώνω που είμαι μαζί του.Έχει μεγαλώσει διαφορετικά απ'ότι εγώ.Κάνει διάφορα πράγματα με τους γονείς του,με τα αδέρφια του είναι αγαπημένοι.Δεν μπορώ να πω πως δεν ζηλεύω λιγάκι αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα για το οποίο γράφω σήμερα εδώ.Όταν βρισκόμαστε οι γονείς του του ορίζουν ημερομηνία επιστροφής, έφυγε στα γενέθλια μου επειδή η αδερφή του είχε γενέθλια δύο μέρες αργότερα.Δεν θέλω για κανέναν λόγο να τον βάλω να μαλώσει με την οικογένειά του αλλά γενικότερα πρωτοβουλίες δεν παίρνει ποτέ μόνος του.Δεν λέω να σηκώσει κεφάλι αλλά είναι 21 χρονών και υποτίθεται πως είναι ενήλικας και θα έπρεπε να έχει δική του βούληση.Όλο το καλοκαίρι θα λείπω σε νησί λόγω πρακτικής και όσο χρόνο έχουμε τώρα θα ήθελα να τον περνάμε μαζί αλλά αυτός δεν μπορεί να διαλέξει τι είναι καλό γιαυτόν οπότε η παίρνω εγώ πρωτοβουλίες γιαυτόν ή η οικογένεια του αλλά στο τέλος καταλήγει να παίρνει το μέρος της οικογένειας του.Προτείνετε μου μια λύση βρε παιδιά...