ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το αγόρι μου είμαστε 3 χρόνια μαζί . Εγώ 23 και αυτός 22 . Είναι η πρώτη μου σοβαρή σχέση και τον αγαπάω παρά πολύ όπως και ο ίδιος μ αγαπάει . Αλλά όπως συμβαίνει σε τόσες σχέσεις έτσι και στη δικιά μας πλέον φαίνονται τα κενά . Είναι αυτό που λένε συχνά «η σχέση έχει κάνει το κύκλο της» παρολο που δεν έχουμε προβλήματα ασέβειας , έλλειψης εμπιστοσύνης , προδοσίας , απιστίας κλπ . Νιώθω ότι όλα πλέον παραείναι προβλεπόμενα στη σχέση , υπάρχουν φορές που ψιλο βαριόμαστε παρολο που έχουμε και κάποιες όμορφες , τρυφερές στιγμές . Τον αγαπάω τόσο πολύ , έχει γίνει πλέον κομμάτι μου και δεν μπορώ ειλικρινά να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να έχω καμία επικοινωνία μαζί του . Δεν ξέρω βέβαια όταν χωρίσουμε πως θα είμαστε και τι θα σκέφτομαι τότε και φαντάζομαι πως όλα αυτά που αισθάνομαι είναι εντός πλαισίων φυσιολογικά όταν βιώνεις το τέλος μιας σχέσης . Φοβάμαι βέβαια για το τι θα χρειαστεί να αντιμετωπίσω , είμαι αρκετα ευαίσθητη και ώρες ώρες εύχομαι να μπορούσα να γίνω λίγο πιο αναίσθητη για να αντέξω τέτοιες συναισθηματικές καταιγίδες . Δεν ξέρω καν αν θέλω να ρωτησω κάτι συγκεκριμένο ... Οι μισές εξομολογήσεις εδώ αφορούν χωρισμούς , ανεκπλήρωτους έρωτες , στεναχώριες για πρώην και αν και είναι στενάχωρα όλα αυτά , αισθάνομαι κάπως καλύτερα γιατί νιώθω λιγότερο μόνη σε αυτή τη φάση που περνάω . Μου φαίνεται πολύ δύσκολο το ότι θα πρέπει να αφήσω πίσω έναν άνθρωπο για τον οποίο τρέφω αμέριστη αγάπη