ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο πατέρας μου είναι ο πιο απαθέστατος και κρύος άνθρωπος. Θα μπορούσα να πω πολλά παραδείγματα αλλά θα πω για χθες που είναι το πιο πρόσφατο. Είδα την είδηση για τη γυναίκα στο mall και έπαθα κοκομπλοκο. Το αναφέρω στον πατέρα μου γιατί είχαμε πάει πριν λίγες μέρες για ταινία εκεί και ήμουν σε φάση πωπω δεν μπορώ να το διανοηθώ ούτε για τη γυναίκα ούτε για τους ανθρώπους που το είδαν και θα ήταν τραυματικό. Με ρωτάει γιατί να ήταν τραυματικό; Λέω φαντάσου άνθρωπε μου μπροστά σου να γίνει όλο αυτό πως γίνεται έστω και λίγο να μη σε ταρακουνήσει; Και μου λέει σιγά...μην είσαι τόσο ευαίσθητη και μην ασχολείσαι με τέτοιες ειδήσεις και όσοι αυτοκτονούν είναι δειλοί και μπλα μπλα. Του λέω καλά σοβαρά τώρα αν γινόταν μπροστά σου κάτι τέτοιο θα συνέχιζες κανονικά τη μέρα σου σαν να μην εγινε τίποτα; Μου λέει ναι...Γενικά έχει τέτοιες απόψεις και δεν τον αγγίζει τίποτα ούτε στο ελάχιστο και με κατσαδιαζει εμένα όποτε εκδηλώνω ΑΝΘΡΏΠΙΝΟ ενδιαφέρον για οτιδήποτε...Για τα ζώα, για πρόσφυγες, για αυτοκτονίες/εγκλήματα/θανάτους γενικά, για άρρωστους, φτωχούς κλπ. Στα 13 μου όταν δολοφόνησαν τον Αλέξη έκλαψα πολύ όταν το άκουσα και μου έδωσε μια χαστούκα που μου φύγε το σαγόνι να πούμε επειδή έκλαψα για κάποιον "ξένο" και έπρεπε να σταματήσω με τις ευαισθησίες...Το θυμάμαι σαν χτες. Από τότε δεν τον έχω σε εκτίμηση για τίποτα. Για το ποιόν του, πως να το πω. Απλά το λέω εδώ γιατί ντρέπομαι να το θίξω ακόμα και με στενούς φίλους γιατί θα νομίζουν ότι είναι άρρωστος ο άνθρωπος που μάλλον υπάρχει μεγάλη πιθανότητα...Εγώ τουλάχιστον δεν θεωρώ νορμάλ τέτοια απάθεια στον ανθρώπινο πόνο..